شب،با شنیدن این کلمه چه حسی در درونتان خروشان می شود .آیا شب ها نشانه گر تاریکی و ترس و هراس است ؟آیا شب را باید این چنین تعبیر نمود یا شب ها را به راحتی و آرامش و زمان صحبت و درد دل کردن با خدا می توان دانست .آری شب ها پل میان زمین و آسمان ساخته می شود و فرشته گان ،بیدارنامه شما را به خدا می نویسند ،خدایی که در آسمان شب های زمین است ،خدایی که که به تمام گلایه و شکایت ها و شکر گذاری هایت و تمام التماس هایت برای بخشش گوش می دهدو اشک هایی را که در تنهایی شب هایت رو به آسمان می ریزی را با مهر و محبت پاک می نماید .
اما این شب های تیره و تار و تاریک نشانه های دوستی خداوند هستند ،نشانه های که تو رادر شب ها به وحدانیتش اشاره گر اند و ستاره گان آسمان شب هایت چشمک زن قدرت او هستندوفقط با نگاهی به سوی آسمان زیبای شب حیرت زده خواهی شد ،به گونه ای که ساعت ها خواب هم چشمان تو را بی خیال شده و ستاره گان آسمان را می شمارند و در رویایی شیرین فرو می روند .
ماه آسمان شب آنقدر نورانی است و همچون عروس قصه ها زینت بخش آسمان است ،آسمانی که زمین را فرا گرفته .بله آسمان شب های زنده گی را نباید فراموش کرد چرا که هر لحظه دیدنش امیدی تازه به زنده گی می دهد .چرا که در شب ها همچون کودکی در خود هستی ودر تنهای های خود به گناهان خود اعتراف می کنی و بعد از این سبک شده و همچون نسیم صبح گاهی و در آرامشبه خوابی شیرین فرو می روی و با همان نسیم آرام بخش با صدایی دیگرصبح با طلوع خورشیدی زیبا دوباره با نیروی تازه از خواب بیدار می شوی . صبح زیبایت بخیر
