قهر و آشتی

قهر کردن در جامعه اسلامی جز کار هایست که خداوند آن را در زندگی انسان ها منع کرده است . قهر باعث می شود تا زندگی انسان ها تلخ شود و هرگز خوش حال و شاد زندگی خود را سپری نکنند و همیشه به این فکر و عذاب وژدان باشند که چرا طرف با من قهر است و آشتی نمی کند و چه علت باعث قهر شدن او شده .
چنان چه یکی از پیامبران فرموده اند : کسی که قهر بیش از سه روز قهر باشد از جمله ما مسلمین نیست .. قهر کردن کار انسان های لج باز و لجوج است . یک علت که باعث قهر کردن می شود بی جنبه ای و حساس بودن است و ما انسان ها باید همیشه جنبه های خود را بالا برده تا زندگی هیچ قهر و غضبی رخ ندهد .
قهر در جهان بسیار زیاد شده است و اگر کسی دیده باشیم دیده می شود که با یک شخص به دلیل های کوچک قهر کرده است مثلا:قهر کردن خواهران و برادرن به خاطر ارث و میراث .
اگر ما از یک شخصی قهر باشیم هرگز در زندگی ما صلح – صفا – صمیمیت و دوستی به وجود نمی آید و همیشه روابط دوشمنی و کینه به وجود می آید .
و آشتی یک چیز و یا یک کار و عمل خوب است که در زندگی خود انسان ها به وجود می آورد .آشتی همیشه بعد از قهر به وجود می آید و انسان های متوازن و بزرگ همیشه از کسانی که قهر هستند یا به طور دیگر از ضعیفان و نا توان هستند اشتی می کنند تا در زندگی دوست و صمیمیت به وجود آیدو همیشه در روابط آن ها دوستی به وجود می آید .
آشتی میوه ی شیرین خداست پس چه خوب است تا از کسانی که در زندگی خود قهر هستیم آشتی کنیم و آن ها را خجالت زده بسازیم . بعضی ها به این فکر هستند که از کسی که قهر هستند آشتی کوچک و غرور شان خدشه وارد می شود اما این مفکوره غلط حساب شده است .
پس نتیجه می گیریم که آشتی بهتر از قهر کردن است و همیشه باید ما در زندگی خود راه آشتی و صلح و صفا را در پیش بگیریم ..