طفلان معیوب افغان فریاد

Posted on at


یکی از روز های گرم تابستان در کنار خانه ویران با طفلی روبرو شدم که دور از همه کاروان در گوشه از جهان غرق بود وناتوان وبا خود به گونه مکرر می گفت این است حال طفل افغان   این است حال طفل افغان  مدام گریه و فغان   این است حال طفل افغان   دیگر نداشتم توان که ببینم ناله طفل افغان پیش رفتم و پرسیدم پسر جان این ناله وفغان که میکنی و این حال طفل افغان که میگویی از بهر چیست؟ ایا تو نیستی از جمله کامروایان؟طفلک ناله کرد و گفت :مگر نمیبینی حال زارم را پدر پیر ومادر غمخوارم را این حالم را ویلچیر و این پایم را هنوز هم خواهی بیش تشریح دهم حالم را علت ناله و فغانم را ؟پس گوش بده داستانم را داستان زندگی ویرانم  را:شاد و خندان بی خبر از جنگ وجهان ما طفلکان افغان    ایستاده بودیم روزی در میدان    میان ان سبزه های فراوان    با مربیان مهربان بودیم از جمله اینده سازان    اینده سازان ملت افغان  چشم به طرف حریفان که می کنند در میدان بازی با تیم افغان    همه مشغول به اینکه نیندازند توپ را به میدان گل نزنند به تیم ملی افغان .    ناگهان صدای ماین لرزان در زیر خاک پنهان کرد دودو طغیان شدیم همه لرزان   افتادیم هر کدام به گوشه از میدان دنیا شد برسر مان گرم و سوزان  اندک اندک همه فریاد زنان رفتیم به خواب کتمان    مسکنان داکتران کرده بودند درد های مان را آ رام دیگر شده بودیم هراسان بی خبر از حال مان که نداریم دیگر پای های توانای مان چون باز کردیم چشمان  میان بیمارستان فهمیده بودیم اکنون که هستیم از جمله معیوبان     طفلان پاک افغان دایم بودیم در فغان       درد و رنج فامیلان    بار دوش سالمان  دایم می کرد ما را رنجان   اما اما اما  هنوز نه گفته ام این بد بینی ها را کی گذاشت بنیان:بی توجهی حاکمان افغان به وضع ما معلولان   کرد ما را رنجان   داد اندیشه به مایان شما هستید معیوبان عاجز و ناتوان  ندارید تاب و توان به چه دلیل شما را بشماریم انسان    حال به تو گویم ای خواهرک مهربان: شده ای سیر از داستان مان؟ فهمیده ای مشکلاتمان؟دلیل گریه و فغان مان؟ گفتم ای پسرک رنجور افغان ندارم دیگر توان بشنوم این داستان حالا فهمیدم چرا می گفتی طفل افغان کارش دایم بود گریه و فغان دارم به تو سخنان از صوفیان و بزرگان :   اندوه نخور به این آن دنیا هست گذران گناه مظلومان است بیشتر از ظالمان   دیگر نکن ناله و فغان  بده به حاکمان افغان جواب مانند تیر که رها شده از کمان   بگو من هم هستم انسان به مانند دیگر افغانان  تاب و توان دارم علاقه به ملت افغان دارم  فرق نیست میانمان همه هستیم یکسان پیش خدای زیبای مان  تنها فرق میان مان هست در تقوا و کارمان پس همه هستیم یکسان فرق نداریم در جهان میان این مردمان بگو فهمیده ای  ای طفلک افغان حقوقت را درجهان؟ نداری فرق با دیگران دیگر نکنی ناله و فغان پسرک لبخندی زد و گفت : تشکر ای خواهر مهربان دیگر ندارم غمی در جهان چون حالا فهمیدم ما و تو هستیم یکسان پس دیگر برای چی گریه و فغان  دیگر نباشم شکار ظالمان میدهم به   آنان جواب به مثل تیر و کمان  مادران و پدران از ما باشند راضی و شادمان دیگر فهمیده ام مردمان افغان نیستند همانند حاکمان میدانند ما را یکسان همانند خودشان همه به فکر یگدیگر اند به فکر هموطن ناتوان هم از ضعیف و ناتوان تا قوی و قهرمان هستیم همه یکسان ومشت کلان بر دهن ظالمان تا که باشد جاودان ملت ما افغانستان



About the author

160