در همه زمان ها؛ شاهان و حکمرانان دارای اقتدار به سبب استقلالی که دارند، همواره مورد حسد و در وضعیت و حالت گلادیاتورها هستند، سلاح به کف دیده به هم دوخته اند، دژها، پادگانها و توپها را در مرزهای سرزمین خود قرارداده اند، و پیوسته از وضع همسایه ها جاسوسی می کنند، این همه حالتی از جنگ است، اگر انسان ها که از مزیدهای جامعه سازمان یافته بهره می برند، در محیط محدود نشده و انتظام نیافته وضع طبیعی می بودند، یا دو باره به آن وضع بازگردند، زندگی چه شکلی پیدا می کند؟