مالداری و تربیه حیوانات در افغانستان سابغه زیادی دارد.زمانیکه شکار حیوانات کم شده رفت مردم به طرز زنده گی دیگری رو آورده و به تربیه و پرورش حیوانات پرداختند.از آن زمان تا به حال قرن ها میگذرد که یکتعداد از مردم به این وضع زنده گی را ادامه می دهند.
سلسله کوه ها دارای نشیب و تپه های خاکی در سراسر افغانستان شرایط تربیه و نگهداری حیوانات و مواشی را به خوبی آماده ساخته و تا حال یک تعداد زیادی از مردم افغانستان را به این طرز و شیوه زنده گی مصروف نگهداشته است.
در افغانستان در حدود 80%مردم در سکتور زراعتی مصروف اند و هیچ زارع وجود ندارد که به تربیه مواشی مشغول نباشد.علاوه برآن یک تعداد زیادی از مردم خاصتا کوچی ها کاملا به تربیه مواشی مشغول اند و وسایل معیشت شانرا از همین طریق تکافو میکنند.اهمیت وارزش مالداری و پرورش حیوانات از لحظ کمیت و کیفیت در این است که درانکشاف اقتصاد کشورما نقش مهم و ارزنده را دارد.
علاوه بر آنکه مردم از محصولات حیوانی بحیث منبع مهم مواد غذایی (گوشت و لبنیات) استفاده مینمایند از حیوانات برای تولید قوه کار حمل و نقل تولید پوست و پشم و غیره نیز استفاده میکنند. قابل تذکر است که جنگ های سی ساله اخیر و خشکسالی های اخیر در افغانستان به پرورش حیوانات و مالداران نیز صدمه بزرگ رسانده و در پهلوی آن تلف شدن حیوانات نسبت به نبودن آب صحی و کافی و محل بود وباش مناسب در ایام سرد سال زیاد بوده وفیات سالانه آنرا تقریبا 20%تخمین نموده اند.
انواع حیوانات اهلی که پرورش آن معمولا توسط مالداران و زمینداران افغانستان عبارت اند ازگاو گوسفند بز مرکب شتر اسپ قاطر مرغ خانگی و غیره اند.از جمله حیوانات اهلی مانند گوسفند قره قل و گوسفند عادی در اقتصاد افغانستان رول عمده دارد و سهم آن در صادرات محصولات حیوانی بسیار زیاد است.
پرورش گوسفند کم وبیش در سرتا سر افغانستان صورت میگیرد.در حالی که گوسفند قره قل در صفحات شمال از ولایت بدخشان تا هرات گسترش یافته است.تر بیه بز نیز در سرتاسر افغانستان رواج دارد.پرورش حیوانات دیگری مانند گاو 
اسپ و اشتر کم و بیش در ولایات افغانستان عملی میشود.
