خدایا کمکم کن تا آنچه دردل دارم را بازگوه کنم نمی دانم چه کلماتی احساسم را بیان کنم چون عشقی که من به این خاک دارم گفتنی نیست و من فکر میکنم وجودم در وجود این خاک گره خورده شاید همین حس را میهن پرستی میگویند ولی هر چه باشد من در دامن این خاک پاه به دنیای هستی گذاشتم با نوازش این میهن بزرگ شدم و در این خاک ستم دیده اشک ریختم و اگر چه بسیار کوچک هستم برای گفتن این که ما برای آبادی این میهن کوشش میکنیم اما میخواهم به غم های این وطن خاتمه بخشیم و میخواهم وطن خود را مانند یک باغ زیبا و سرسبز نماییم و دیگر نمی خواهم وطنم مورد ظلم و ستم قرار گیرد میخواهم با کوشیشم به همه آنانی که برای حفظ آزادی این کشور جان داده اند ثابت کنم که هنوز خون آنها در رگ های فرزندان شان جاریست و ما هم مانند آنها می کوشیم تا این خاک را ازدست بی گانه گان حفاظت کنیم .اگر چه من هنوزبه این درجه نرسیده ام اما هر روز به این امید زندگی میکنم که شاید روز مزهر خدمت برای وطن خود شوم و من با گذشت زمان سیرتکامل و بالنده گی این خاک شهیدان را به چشم میبینم گر چه وطن زیبای ما افغانستان در این چند دهه اخیر دردهای زیادی را متقبل شده اما ما افغانیم و افغانها هرگز شکست را نمی پذیرند و برای آبادی این خاک از دل و جان مایه میگذارن درشب های تاریک وقتی میخواهم احساس آرامش کنم چشم های درد دیده ام را آرام آرام بسته میکنم و با خود میگویم در آغوش مادر مهربان خود هستم و هنوز بالای این خاک شیران هستم این خود برای من احساس آرامش میدهد این خاک مانند دسته گلی است که ترکیب شده ار لاله نرگس نسرین کاکتوس است هیچ تعجب نکنید که در میان این گل های زیبا و زریف این نبات چگونه راه یافت همه میدانیم که رنگ لاله سرخ است و این لاله است که میتواند درد وطن ما را بازگوه کند و این نرگس و نسرین اند که بیان کننده غشق بردباری این مردم است و این کاکتوس بیان کننده دلاوری این مردم است آری افغانها در مقابل دشواری ها همانند نبات کاکتوس پا برجا اند و هرگز سر خم نمی کنند.