تا حالا شده که به کسی پیشنهاد و نظریه بدهید، ولی با شما سرد و بی ادبانه رفتار کند؟
تا حالا شده بخواهید که از کسی انتقاد کنید ولی واهمه داشته باشید که اگرطرف انتقادتان را بشنود طوفان به پا می کند؟
اگر در جواب سوال های بالا گفته اید بله، بدانید که تنها نیستید. برای من هم اینگونه مسایل اتفاق افتاده است. مثلا همین دیروز در فیلم انکس در مورد زندگینامه احمد ظاهر یک بلاگ خواندم. این بلاگ بسیار دراز و فصیل است که با خواندن بلاگ به حوصله نویسنده اش آفرین گفتم. اما بعد که می خواستم کامنت بدهم. دیدم که اسم کسی دیگری به عنوان نویسنده در آخر بلاگ نوشته شده. من هم کامنت دادم:
" اگر شما این زندیگینامه را ننوشتید و این مطلب در دیگر رسانه های اجتماعی هم بخش شده. شما نمی توانید این مطلب را بخش کنید. "
حالا روز بعدی فیسبوکم را باز می کنم که پسره پاک شاکی در جوابم نوشته:
" در کدام رسانه های اجتماعی پخش شده ؟! میشه نشان دهی قبل از اینکه قضاوت کنی ؟ لطف نموده لینکش را شیر کن تا همگی بدانند که راست میگویی را دروغ." حالا بیا با این پره کن
.
انسانهایی که به نظریه های خودشان اهمیت می دهند، معمولا انسانهای انتقاد پذیری هستند. نه تنها که انتقاد ها را می پذیرند بلکه از منتقد هم قدر دانی خواهند کرد. من منتظر تشکری نبودم و نخواهم بود ولی آدم ها با عکس العملشان قابلیت خود را منعکس می کنند. حالا فکر نکنید من این ها را در کتابها خواندم، دارم کلاس اخلاق می گذارم. نه! به هیچ وجه!
من هم یک آدمم مثل همه. بهم می گفتند: چرا اینطوری حرف می زنی؟ می گفتم: دلم، بایسکلم
می گفتند:" چرا لج می کنی؟ لج کردن بد است. میگفتم : ها ها ها کم آوردی؟
می گفتند:"رنگ چادرت زیاد برایت نمی آید، برو عوضش کن می گفتم: چشم حسود کور شود انشاالله
.
همه یاد میگیرند. من هم یاد گرفتم. فهمیدم اگر یکمی انتقاد پذیر تر بودم الان عاقل تر، مهربانتر، و تواناتر بودم. مقدار انتقاد پذیری روی روابطمان اثر می گذارد و ما را به انسان اجتماعی تری تبدیل می کند.
من کسی را متهم یا سرکوب نمیکنم. از این کار خوشم هم نمی آید. تنها چیزی که می خواهم بگویم این است که دفعه بعد وقتی کسی از ما انتقاد مثبتی می کند، عاقلانه تر رفتار کنیم
.
