شهرت چیز خوبی است؛ اما در افغانستان شهرت هزینه‌ای دارد که برخی آدم‌ها حاضر اند به هر دری بزنند تا آن را پرداخت کنند. گاهی شهرت از موثریت آدم ناشی می‌شود و متقابلاً بر موثریت آدم تأثیر می‌گذارد، اما گاهی صرفاً شهرت می‌ماند با هزینه‌ای که روی دوش آدم بار می‌کند.

از شهرت صدیق افغان دیری است باخبریم. مرکز ریاضی فلسفی جهان او که گاهی با اکت و ادای سیاسی در می‌آمیزد، او را از زمین تا آسمان بلند برده و همسایه و هم‌خانه‌ی «از مابهتران» ساخته است. اینک او به ادعای خودش و تأیید مرکزی در انگلستان، «مرد سال» لقب گرفته است. یونس نواندیش شهردار کابل است و او هم عنوان «متفکر جهان در قرن 21» را کمایی کرده است.

بی‌بی‌سی با تحقیقی که در این زمینه انجام داده است، قدرت رسانه‌های اجتماعی برای پخش آگاهی را در مورد این دو شخص مطرح می‌کند. از برتولت برشت، شاعر مبارز آلمانی، نقل کرده اند که با تردید بر نقش موثر خود در زمانش گفته بود که... «اما می‌دانم که در غیبت من ستمگران خوابی آسوده‌تر داشتند».

جهان از فریب و کلاه‌بازی فارغ نمی‌شود، اما با موجودیت رسانه‌ها و نقش موثری که رسانه‌ها برای تنویر افکار عامه بازی می‌کنند، می‌توان خواب فریبکاران را از لذت تهی ساخت. شنیدن این گزارش برای هر شنوای اهل عبرت مفید خواهد بود...

http://www.bbc.co.uk/persian/afghanistan/2013/05/130526_international_biographical_centre.shtml