نمیدانم چرا همه میگویند زندگی بسیار شیرین و آسان است، حتما آنها اصلا غم را  ندیده اندرنج زندگی را نکشیده اند که اینگونه میگویند.حتی دانشمندان همه میگویند زندگی شیرین و آسان است باید با آن زیست.

چرا کسی نمی آید و از زبان یک غم دیده نمیپرسند ؟ چرا از یک آدم عادی از یک آدم فقیر و یا یک مامور دولت و یا هم از زبان یک معلول، یک معیوب، مریض، و یا طفلی که حتی از جای خود برخاسته نمیتواند ، چرا نمی آیند و نمی پرسند؟؟؟

میدانید زندگی برای اشخاصی شیرین است که از نگاه صحت سلامت باشند، غم نداشته باشند،هر لحظه ترس در چشمانشان نباشد،همه کس و همه چیزهایی را که دوست دارنددر دور و کنارشان باشد و مشکلاتی هم ندارند برای چنین اشخاص زندگی خیلی شیرین است.

چرا کسی نمیرود از یک عاشق زندگی را نمی پرسد؟

شاید جواب یک عاشق نه  باشد، بگوید بله  زندگی شیرین نیست، چون غم هایی را که انسان میکشد طعم زندگی برایش سخت میشودو همه اینها در عشق است.

عشق خودش کلمه یی است که واقعا دارای غم های زیادی است و خیلی کلمه ی داغی است و پر از معنی و خیلی وزن سنگین دارد .

یک عاشق واقعی میگوید: هرکس که در تلفظ کلمه عشق احساسی برایشان رخ نمیدهد بناء آنها عاشق واقعی نیستندو نتوانسته اندکلمه عشق دا درک کنند.

بعضی اشخاص میگویند زندگی با عشق زیبا و پر از معنی است.

اما به نظر من کسی که در عاشقی ضربه یی ندیده باشد آن عاشق واقعی نیست، هر کس توانست مانند: زلیخاه، شیرین، و فرهاد، لیلی و مجنون که در زندگی لحظه یی آرام نبودندو هر نفس شان در شک بود، آنها عاشق واقعی هستند پس چرا از لیلی و مجنون نپرسیدند که زندگی یعنی چی؟ چه مشکلاتی دارد...!

همه میگویند تحمل کن ! اما نمیدانم چگونه تحمل کنم.؟

اینقدر تحمل کرده ام که دیگر معنی تحمل را نمیفهمم که آخر چه قدر باید تحمل کرد؟

میدانی چه چیز زندگی را زیبا میسازد؟

نه عشق ، نه یار ، نه پول، نه ثروت، نه هیچ چیز دیگر بهتر از فامیل انسان و با خدا بودن نیست.

هرگاه نزد فامیلت هستی نه به عشق نیاز داری نه به پول نه به تن فقط اینکه همراه با فامیلت یکجای باشی.

ولی بعضی اشخاص میپرسندکه وقتی فامیل خود ما خوب نباشد باز چگونه خواهد شد؟ من هم قبول دارم فامیل بعضی ها هستند که خوب هستند ولی متباقی یک مشکل با  فامیل خود دارند که نامش را مشکل خانوادگی ماندند سپس مردم میپرسند پس چگونه زندگی برای انسان زیبا و آسان میشود؟

بله جوابی هست !

اعتماد ، مهربانی ، ایمان... با اینها میتوانیم در زندگی خوشبخت شویم!

هرگاه انسان آنگونه شخصیتی باشد در جامعه که همه بالای آن اعتماد داشته باشند پس زندگی زیبا میشود.زیرا با اعتماد میتوان پول بدست آورد، وظیفه خوب پیدا کرد، با همه صمیمی بود و همه عاشق اش میباشند که باز زندگی آنوقت شیرین میشود اما پای اعتماد در زندگی به مهربانی لنگ است. یعنی هرگاه مهربان نباشی و قلب لطیف نداشته باشی پس هیچ گاه نمیتوانی اعتماد مردم را بدست بیاوری ،هرگاه مهربان نباشی نمیتوانی خوشبخت باشی.

بعضی ها پرسیدن فکر کن اعتماد دارم فامیلم را چگونه متهد سازم فامیلی که اصلآ به ضرورت جامعه نیست،از هم پاشیده است.

و یا بهتر بگویم هر کس به راه خود روان است،چگونه با اعتماد با آنها را متعهد بسازم؟ گفتم در کنار اعتماد مهربانی لازم است! تو میتوانی با مهربانی و اعتماد فامیلت را به دست بیاوری یعنی آنها را متعهد بسازی گفت چگونه؟ گفتم هرگاه تو از خود مهربانی بروز دهی باور کن که هر یک نزد خود میسنجد و به نتیجه خوبی میرسد و می آیند با تو هم دست میشوند و آهسته آهسته تمام اعضای فامیل با هم یکجا میشود و همه بالای یکدیگر اعتماد دارند و زنده گی به خوشحالی سپری میشود  در آنوقت است که زندگی برای ما زیبا میشود و معنی اصلی زنده گی درین دو کلمه پنهان است مهربانی و اعتماد،که اینها لازم و ملزوم یکدیگر اند.

بلاخره ما توانستیم راز زیبایی زنده گی را بیابیم پس ما هم به این نتیجه می رسیم که واقعآ زنده گی آسان است،ما باید راز آن دریابیم تا که آسان و زیبا شود.زمانیکه ما فهمیدیم راز زیبایی زنده گی را پس باید کوشش کنیم و همیشه در زنده گی خود مهربان و شخص مورد اعتماد همه باشیم زیرا اینها راز خوشبختی در زنده گی است.

نویسنده:اسما ابراهیمی