بعد از رخصتی های امتحانات در ماه رمضان یکی از روزها بود که یکی از استادان انستیتیوت تخنیک برایم زنگ زد

 

استاد: سلام علیکم

زهرا : سلام علیکم

استاد: شما زهرا استین ؟

زهرا : بله بفرمائید....

استاد: خبر شدم که انگلیسی شما خوب است، یک امتحان بورسیه است آیا شما میخواهید که در این امتحان اشتراک کنید...؟

زهرا: بله حتما. بسیار خوشحال میشم.....امتحان در کجا است؟ چه قسم میتانم که در امتحان اشتراک کنم ؟... امتحانش به چه شکل است؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

استاد: مه اسم شما را دادم و شما میتانید برای ثبت نام به انستیتوت نیما برید.

زهرا: J بسیار تشکر میکنم.

استاد: موفق باشی

زهرا: نهایت لطف تان است،وقت خوش برایتان میخواهم.خداحافظ.

 

در اونجا بعضی از دخترو بچه هایی که از تخنیک بودن را دیدم،همه ما ثبت نام کردیم و چند روز بعد از آن امتحان دادیم.

 

 

روز چهارم بعد از عید برایم زنگ آمد که شما در بورسیه کامیاب شدین...

از ایکه بورس به نامم برامد بسیار خوشحال شدم. یعنی کامیاب شدن در بین 1000 نفر بسیار جای خوشحالی است.

امروز با شوق و ذوق تمام برای ثبت نام دوباره به انستیتوت نیما رفتم و برای ما معلومات مکملی درباره ی این پروگرام برای ما گفتن که واقعا کمی پشیمان شدم.

یعنی به اندازه یی ناراحت شدم.

چون برای ما بعضی قوانینی را در نظر گرفته اند و با شنیدن این قوانین نمیتوان گفت ؛ این یک بورسیه است.

اول اینکه باید یک تضمین کننده یی برای خود داشته باشیم، که حتما باید کارمند دولت باشد.

دوم اینکه تمام خرچ و مصارف رفتن (گرفتن ویزا، تکت،)، و هم بود وباش و خرچ خوراک نیز به عهده  ی خود محصل میباشد.

 

تا فعلا که مه شنیدم هیچ بورسی به ای شکل نبوده است لااقل بود و باش را برای محصل تهیه میکنند.

 

حالا به نظر شما این پروگرامی که برای ما تهیه شده بورسیه است؟ و یا تنها یک کمک برای ایجاد زمینه تحصیل در خارج؟ و یا هم ....؟