درشمال هری متصل به شهر حصار شهرکی بوده که آنرامصرخ مینامند.نام اصلی این قلعه مصرخ بوده(محله استغاثه ونوحه وفریاد)ومسرخ که به (س)آماده بمعنی (پناه گاه)ظاهراندازنهایت متانت واستحکام آنرامسرخ گفته اند.
این قلعه وشهر تاریخی به اثرحملات مخالفین مردم هرات به ویژه درحمله امیرتیمورکاملاازبین رفت که ازآن تاریخ به بعدبنام کهندژویاقلعه کهنه وویران مشهورگردید
.
دروسط این کهندژسرای ابومنصورمحمدانصاری پدرحضرت خواجه عبدالله انصاری بوده که ازجمله علمای مشهور وسرشناس اسلام است.کهندژدرچندقرن اخیربه تدریج هموارشد.وبشترجاهای آن مزارع وخانه هاگردید.باآن هم نقاط بلندآن هنوزبه صورت تپه های بلندوخاکی پیداست.که تل بنگیان بلندترین تپه آن است.ظاهرا تل بنگیان درقدیم ازاستکامات دیوارشهر هرات بوده است.چون کهندژدرمحوطه شهر هرات واقع است دیواروخندق شمالی شهرهرات تااین ساحه امتداد داشته است.ولی اکنون ازخندق آثاری دراین ناحیه به چشم نمیخورد.
روایت است که شهرکهندژدرقرن اول هجری 1500 سرای منزل نشین 8 مسجدجامع 900 مسجد ودوکان 40 حوض و18 حمام داشت.که پرورشگاه واقامت گاه عالمام وعارفان بوده است
.
زادگاه پیرهرات حضرت خواجه عبدالله انصاری تاکنون باقی مانده که درسمت غربی آن مسجدجامعی به همت آقای امیدواراعمارگردیده.
درسال 1384 درسمت شرقی زادگاه کتاب خانه پیرهرات به کوشش ولی شاه بهره ریس اطلاعات وفرهنگ وقت احداث گردید
.