متاسفانه تعداد زیاد از هم وطنان ما در چند دهه که در افغانستان جنگ بود مجروح ومعیوب گردیده اند.
معیوبین با آنکه عضو از بدن شان را از دست داده اند با آن هم به زندگی شان امید داشته واهداف زیاد را دنبال می کنند. بعضی اشخاص معیوبین را به چشم حقارت می نگرند و یا اینکه به آنها تعنه می زنند که این باعث می شود آنها حقیر شده ومایوس گردند که این یک امر نا پسند بوده وباید از آن خودداری گردد
.
معیوبین نیز مثل ما اهداف زیاد را در زندگی داشته و می خواهند از حقوق کامل خویش بر خوردار گردند پس باید به آنها توجه گردد.
وباید از نگاه کردن به چشم حقارت وتحقیر آمیز به آنها خوداری گردد وتعداد زیاد از معیوبین در اثر جنگ های چندین سال پیش افغانستان معیوب شده اند.بعضی شان بخاطر دفاع از وطن وتعدادی هم از مردن غیر نظامی بوده اند.
معیوبین نیز مانند دیگران اند با تفاوت این که آنها عضو از بدن شان را از دست داده اند نه به جز این.
بعضی اشخاص اند که تصور می کنند که معیوبین با از دست دادن عضو از بدن شان ناتوان گردیده اند اما فقط اینکه آنها از لحاظ فزیکی ناتوان اند نه اینکه از هر کار عاجز باشند آنها خوبی وبدی را از هم تشخیص داده می توانند غم وشادی را تفکیک کرده می توانند پس چرا این همه تفاوت میان معیوبین ودیگر اشخاص
بعضی اند که می خواهند به معیوبین کمک کنند اما با غلط فهمی به آنها طور رفتار می کنند که باعث می شود آنها حقیر شده وخجل گردند
در افغانستان تعداد از خانواده های که اقتصادشان ضیف است به همین علت است که نان آور خانواده شان معیوب شده اند و غلط فهمی کردن را ندارند و دولت هم به آنها توجه ندارد.
پس این مسولیت ماست که با چنین اشخاص کمک کرده و از این درد قابل علاج آنها را نجات دهیم.
