اینجا کابل است... ساعت به شلوغی خوب است... و امید همچنان در پس لایه لایه گرد و غبار می درخشد... اینجا کابل است... سر زمینی که در آن زندگی نه! زنده بودن را باید تجربه کرد و هزاران هزار چشمهای امیدی که همین زنده بودن هم قانع اند... اینجا کابل است...
... پاره ای از خاک من و من پاره ای از این خاک و دستان نامهربانی که به پاره پاره کردن،می کوشد... اینجا کابل است... شهری که چشمهای پر امید کودکی بر در خانه می ماند تا پای قدم های خسته پدرش را بوسه باران کند... و خانه رویاهای دخترک کوچکی که بی رحمانه تاراج میشود.... و باز اینجا کابل است... مردمانی که بر فراز کوه امید در سپید دم تاریخ آشفته و خسته چشم به طلوع خورشید آرامش دارند....
