در نخست میخواهم که تعریفی از فقر را داشته باشم.به نظر من فقر کم بود یک چیزی را نسبت به دیگران گویند. یعنی چیزی که بعضی اشخاص ویا جامعه ها آن را دارند وما از داشتن آن افسوس میخوریم .فقیر بودن تنها نداشتن پول وثروت نیست بلکه بعضی ها هستن که پول دارند اما فرزند ندارند یا سایه یی بزرگتر را در بالای سر خود ندارند. ویا صلح وامنیت که در یک کشور است ودر کشور دیگراصلا وجود ندارد ، وغیره عوامل اما من میخواهم بگویم که فقیر اصلی کیست
.
فقیر اصلی کسیست که نه پول دارد ونه مال وسروتی ونه هم بال وپری که به او کمک کند. همان طور که میدانید. بال وپر هر خانواده فرزندان آنهاست. حالا وقتی که این فرزندان هم زیر سایه فقر بزرگ شوند ایا آن خانواده پیشرفت میکند؟ مطمعنا نخیر.چون آنها مجبورند که کار کنند تا لغمه نانی بدست بی آورند.چی از راه حلال ویا غیر آن ، در این صورت آنها فرصتی پیدا نمیکنند .تا درسی بخوانند پس زمانی که فرزندان وجوانان یک جامعه که پایه وستون آن جامعه هستند
از تعلیم وتربیه باز بمانند چگونه آن کشور پیشرفت کند؟چگونه خود را از زیر سایه فقر و بیچاره گی بکشد بیرون؟ چگونه به این جوانان کار پیدا شود؟ و هزاران چرا وچگونه های دیگر. بر علاوه همین فقر است . که هزاران فسق وفساد را بار می آورد. وباعث میشود که بعضی ها دست به خود کشی ،و یا کشتن دیگران، دوزدی، آدم رباعی، قاچاق مواد مخدر، رشوت خوری، ویا از همه مهم تر فرار از مملکت خویش به مرز های دیگر ومهاجر شدن به کشور های بی گانه شود. که این همه بی بندو باری ها از تاثیر فقر وبیکاری وعدم صلح وامنیت در یک جامعه به وجود می آید.
