نن, زه یو شی او یا کوم څوک د لاس نه ورکوم
نن سهار کله چی د خوب نه راپیوستم٫ ډیر سپاسګذاره وم چی لکه پرون٫ ورځ می د یوی چودنی سره پیل نکړله.
پرون د هرات ډیر خلکو خپله ورځ د یوی ترسنالکه غږ سره چی د یو چاودنی نه د ایالات متحده امریکا کنسونګری په هرات کی د طالبانو باندی وه٬ پیل کړله.
ټوله ورځ می په دغه اړه د نویو خبرو او موضوع ګانو په تلویزیونو او اجتماعی رسانو کی می کتل. وروسته د افغانستان ملی ټیم قهرمانی او هرات ښار خوشالی نه٫ دغه غم انګیزه چادنه٬ ډیره د انتظار نه لری خبره وه. په لږ حالت کی٫ په دغو څو ورځو کی چی کیږی د افغانستان لپاره می پرته د جکړی نه فکر کولو او ډیر می خوښ درلودلو.
ټول شیان مژده راوړونکی او ښه شرایطه وو. خلک د ژوند او افغانستان راتلونکی لپاره ډیره خوشبینه ول. هیڅ اثر د جکړی نه وو٬ داسی په نظر راتللو چی خلکو قهرمانان یی په ځای یی جایکزینه کړی دی. یو عمده بلون٫ دغه ځلی ښکاریدلو. قهرمانان هغه ورزشکاران ول٫ چی پیروزی او خوشالی یی د خپلو خلکو لپاره په ارمغان راوړی وو چی کولی شی چی د یو لوی بدلون په ټولنه کی اوسی.
مګر نن بدبختانه٫ دغه خوشالی ډیره پاتی نشوله. وروسته د حملی نه د ایالات متحده امریکا کنسولګری باندی په هرات کی او د یو شمېر بی ګناه خلکو وژنه٫ د نا امید سیوری د هرات آسمان یی ونیولو. تیره شپه د هرات جادو فقط د فوټبال ټیم پیروزی خوشالی یی تیره وله. مګر٫ هماغه خلک نن شپه د نا امیدی سره په کورونو کی ناست دی او د ایالات متحده امریکا کنسولګری حمله باندی او د بیګناه خلکو وژنه په اړه په دغه پیښه کی مړه شوی دی٫ خبری کوی.
اوس د فوټبال ټیم پیروزی خوشالی لکه تجارتی آګاهی غوندی او د لڼډ خوښالی د یو لوی غم انګیزه فلم مابینځ کی پاتی کیږی.
د لمر غروب په هرات ښار کی د یو ډیر ننداره کونکی لحظاتو نه دی. به ماښام کی کله چی د لمر غروب ته ناست وم او زما زوی په کور سرای کی لوبی کولی. کله چی د آذان غږ پورته شولو٫ دغه فکر می ونشو کولی چی څومره مورانی اوس لکه ما غوندی د لمر غروب ته یی سترکی اچولی او د زمنو د ژوند راتلونکه په اړه په فکر کی دی٫ متوقفه یی کړم. آیا زموږ اولادونه په یوشانه حالت کی لکه موږ غوندی به ژوند وکړی؟ ترڅو چی ټوپک او انتحاریانی د دوی خوشالی د مینځ نه بونځی؟ افغانستان پرته د جکړی نه٫ نسلونه کیږی چی یو رویا او یو قدیمی داستان ته موبدله شوی دی. چی کولی شی د هغو په اړه چی هیڅ نظر د هغو په اړه نه لری او هیڅ کله هغه یی تجربه کړی نه دی تصور یی کړی؟ دا هماغه د سولی تصور زموږ او زموږ اولادانو لپاره دی. زما د زوی (مسیح) جکه خندا ما د هغه ژوند په یاد اچوی چی نړی ته می راوړلو. یو دم می دخپل ځان سره فکر وکړلو٬ نه٬ زه نشم کولی خپل ځان په ناامیدی واچوم. په یاد می راوړلو چی ورځ می تیریږی. د هرات آرامبخشته خوشالی٫ هغه ښار که څوک خپل ځان هلته منجره نکړی یو عادی ژوند جریان لری٬ د هغو خلکو سره چی فوټبال کوری پوهیږم٫ چی زه تنها نه یم. زما ملکری٫ د ناامیدی لپاره ډیر دلیلونه کولی شی وموندی٬ مګر راشی چی هغه ورځ تصور وکړو چی لمر د هرات شین اسمان کی وبریښیکی٫ ګلونه د تخته سفر ټولو ځایو ګی شنه شی او پل پشتو د آوبو نه ډک اوسی. انتحاری حملی او بمبونه٫ زموږ لری خاطرو ته موبدلی شی.
د جان لینن (John Lenon) سندره چی زما په فکر د هر وخت د شو سندرو نه دی په یاد می راوړلو.
فکر وکړی هیڅ جنت نشته دی
آزموینه یی ساده ده
دوزخ هیڅ لاندی نه دی
فقط د آسمان باندی دی
فکر وکړه چی ټول خلک د یو بل سره ژوند کړی
فکر یی وکړی٫ هیڅ هېواد نه دی
کړل یی سخت دی
هیڅ شی د وژلو او مړ کیدلو لپاره یی نشته دی
هیڅ مذهب په کار نه دی
فکر یی وکړی چی ټول خلک په سوله کی ژوند کوی
ممکن دی ووایی
زه اوس خوب وینم٫ مګر زه تنها نه یم
هیله لرم چی یوه ورځ تاسو هم زموږ سره یوځای شی
په هغه ورځ کی نړی به یوه شی
فکر یی وکړی چی هیڅ سرمایه نشته ده
په دغه فکر مو ما به تعجب ته واچوی
هیځ اړتیا د ډیر غوښتلو لپاره او یا طمع لپاره نه وی
فقط انسانی وروتیا
فکر وکړی چی ټول خلک ټوله نړی یی یوځای ګړی ده
ممکن دی ووایی
زه خوب وینم٫ مګر زه تنها نه یم
هیله لرم چی یوه ورځ تاسو هم زموږ سره یوځای شی
او نړی د یو سرلیک سره٫ خپل ژوند ته ادامه ورکړی
