انسان کامل کسی است که در تمام لحظات زندګی شکر ګذار خداوند باشد فامیل خود را کشور خود را وآبروی خود را حفظ کند وهمیشهدر صددودر تلاش نیکی ها وخوبی ها باشد از اوامر خداوند ورسول الله (ص)پیروی کند وآنرا تقسیم اوقات روزانه وزندګی خود ګرداند با مردم نیکی کند ونیکی های خود را بروی آنها نکشاند که من برای شسما چی کارهای انجام دادم یا ندادم بسیاری از انسانها هستند که کوشش می کنند انسان خوب وکامل باشند اما اعتماد بنفس ندارند امید به خداوند ندارندوخود را عقیر وبیچاره احساس میکنند که ما نمی توانیم انسان کامل وبنده خوب خداوند باشیم که خود اعتماد بنفس نداشتن هم یکی از راهای شکست در زندګی است که انسان را بسیار عفیر میسازد تا خود را نسبت به دیګران کم احساس کند وامید خود را ازدست دهد که ار دست دادن امید یعنی از دست دادن خداوند است از دست دادن زندګی است امید یګانه چیزی است که انسان را به موفقیعت ها می کشاند انسان را کامل میسازد کسی که امید نداشته باشد خداوند را هم ندارد واګر چه هر قدر هم بګوید که من خداوند را دوست دارم وبه او اعتماد دارم وامید دارم اما اګر از دل نباشد هر ګز چنین نیست که فکر میکند خداوند (ج)برای انسان
امید آفرید تا در هر لحظه یاری از خدا بجویند در صدد خوبی باشند پس اګر خداوند امید را نمی آفرید پس دنیا وزندګی هم نابود میبود پس همین امید است که انسان را کامل میسازد ویکی دیګر از راه های حل یک انسان کامل اینست که باید همیشه دل مردم وخانواده وخویشا وندان خود را بدست آورد کارهای نیک کند وزحمت بکشد چون هیچ چیزی بدون رنج وزحمت بدست نمی آید چنانچه بزرګان فرمودند (بدون رنج ګنج بدست نمی آید )وهمچنان خداوند(ج)می فرماید(توحرکت کن که من برکت کنم)مقصد این موضوع این است که اګر انسان در یک ګوشه نشیند واز خداوند یاری بجوید پس حاصل نمی ګردد تا اینکه برخیزد کار کند وزحمت بکشد تا خداوند در کار آن رونق آورد وشکر خداوند را بجا آورد
