پرخا شگری ا ز جمله شا یعتر ین ا ختلا لا ت سلو کی  وروا نی می با شد بیشتری از اطفا ل د ر بین فا میل ها پر خا شگر می با شند  هنگا میکه مشکلا ت د ر سر را ه آ نها قرا ر می گیرد وما نع هد ف شا ن می گر د د. به خا طر همین پر خا شگر می شوند ومد ا م د ر گیر خود می با شند  و د وست د ا رند که هر کا ری به میل د ل شا ن شود وخود را از د یگر ا ن بر ترمی شما رند . بعضی ا ز ا شخا ص هستند که یا به خود و یا به د یگرا ن و یا به ا شیا ء اطرا ف خود ضر ر می رسا نند وهمیشه به د یگر ا ن آ سیب می رسا ند .

ما با ید علت پر خا شگری را بد ا نیم ما با ید  با آ نها رفتا ر خوب کنیم تا به خو د ود یگرا ن ضرر نر سا نند وا شخاص پر خا شگر همیشه عقد ه ا ی می با شند . علا یم اطفا ل  پر خا شگر: همیشه  ا حسا س خستگی وا فسر ده گی ،تند خو،گوشه گیر،عصبا نی ،بر خورد بد با د یگر ا ن ،سر وصد ا کر د ن با لا ی د یگرا ن ،د روغگو،بی حوصله ، فشا ر عصبی ،جبین ترش ،گر یه کر د ن ،با لا رفتن ضر با ن قلب ،خود خو اه ،لج با ز،نشنا ختن خویش وبیگا نه ،ا یجا د جنگ د ر بین د یگرا ن ،بحث بی مورد با د یگرا ن ،گرفتن حق وحقوق د یگرا ن ،د زد ی ،توجه  نکر د ن به حر ف ها ی د یگر ا ن ،بی نظمی ،تخر یب ا شیا ء ما حول ،ود یگر کا رها ا ز جمله علا یم  پر خا شگری می با شد .

علت پر خا شگری ذ ا تی وغر یزی می با شد که بعضی ا ز ا نسا ن ها  از زما ن تولد تا زما ن مرگ پر خا شگر می با شد وا ین خصلت د ر بین ا نسا ن ها وحیوا نا ت و جو د د ا رد پر خا شگر ی نا شی از اختلا لات جسمی وروا نی می با شد.  ممکن ا ست یک نو ع بیما ری با شد که ا نسا ن د ست خود ش نیست وخود را ا دا ره کر ده نمی توا ند .ومحیط هم نیز با لای آنها تأ ثیر می کند که پر خا شگر شود بیشتری ا ز ا شخا ص که به هد ف ومقصد خود نمی رسند پر خا شگر می شوند که هم به خود وهم به دیگرا ن ضررمی رسا ندا
نند . ا شخا صی که پر خا شگر می با شند

با ید وا لدین علت آ ن را د ر یا بند که چرا ؟ این گونه ا ست . با ید وا لد ین د ر بین فر زند ا ن خود فرق نگذ ا شتن د ر بین اطفا ل، نگر یستن به د ید ه حقا رت ،فقر ا قتصا د ی ،تو جه نکر د ن به خوا سته آ نها ،ما نع شد ن پیشر فت تحصیلی ،احترا م نکر د ن  به حق و حقو ق شا ن ، جنجا ل ها ی خا نوا ده گی ،کا رها ی شا قه ، د ست فرو شی ،که با عث می شود که فر د پر خا شگر شود .وا لد ین ومعلمین رهنما ی  خو بی برا ی ا طفا ل می با شند که آنها را ا ز پر خا شگری ما نع شوند وبا ید علت پر خا شگری را در یا بند که امکا ن دارد فر دی ویا اجتما عی با شد. وا لد ین وظیفه د ا رند که ا طفا ل پر خا شگر را ا ز اعما ل ز شت به اعما ل نیک سوق د هند .

وبا ید اطفا ل را تشویق کنیم که کا رها ی تفریحی را ما نند ، و رزش کر د ن ،فو تبا ل کر د ن ،آ گا ه سا ختن مقر را ت خا نه وا جتما ع ،مسؤ ولیت به با ر آ ورد ن ،ود یگر کا رها می توا ند که ما نع پر خا شگری شا ن  گر د د با ید وا لد ین ا ز پر خا شگری د ر مقا بل اطفا ل جداً خود د ا ری کنند چون وا لد ین ا لگوی برا ی فر زند ا ن  خود می با شند . بیشتر ی ا ز ا طفا ل پر خا شگر د وست د ا رند که تنها با شند و گو شه  نشینی را بیشتر تر جیع می د هند. گوشه نشینی بر روح وروا ن اطفا ل تآ ثیر زیا د دارد وهمیشه  احسا س خجا لتی وگوشه نشین ا گر چه با عث ا یجا د مزا حمت به د یگرا ن نمی گر د د

ا ما رنج تنها یی وا حسا س بی ا منیتی روا نی نسبت به خود ،وا حسا س ا ند وه و تنها یی  می کنند.  گوشه نشینی با عث اختلا لا ت در فر د می گر د د.شخص گوشه نشین ا ز بر خورد با د یگرا ن د و ری می کند و د و ست ند ا رد که با آ نها روا بط د ا شته با شد با زی کر د ن گرو هی را د و ست ند ا رد .علا یم شخص گوشه گیر: فر د گو شه گیر مشکلا ت خو د را نمی توا ند د ر عا لم وا قعیت حل کند ، د ر عا لم خیا لا ت و رو یا ها ی خو د غر ق می با شد و د نبا ل هد ف نمی با شد و نمی د ا ند که ا ین کا رها چه عا قبتی در پیش  د ارد .وهیچ گا ه از د یگرا ن مشو ره نمی گیر د وحتی از حق و حقو ق خود د فا ع کر د ه نمی توا ند و کنا ره  گیر ی را بیشتر تر جیع می دهد .

ود و ست ند ا رد که د ر ا جتما ع ظا هر شود وعقب ا ندا ختن کا رها ی خود ،ا حسا س حقا رت و بی ا ر زشی ،ا حسا س تنها یی ،نگرا ن حا ل وآ یند ه ،ا عتما د ندا شتن به خود ودیگرا ن،کسا لت وا حسا س خستگی ، غمگین ، ا فسر د ه ،فرا ر کر د ن ا ز مکتب ،نر فتن به خا نه ا قوا م ،ا حسا س شر مند ه گی ،ضعف رو حی و روا نی ،حسو د وا نتقا م جو ،ا حترا م نکر د ن خا نوا د ه ،و د یگر کا رها ا ز جمله عوا مل گوشه نشینی می با شد .وا لد ین ومعلمین می توا نند که ا طفا ل را ا ز گوشه  گیری نجا ت د هند و با ید به فعا لیت ها ی گروهی واجتما عی تشویق ،ا عتما د به نفس ا و را قوی ، کوچک نکرد ن ا و د ر مقا بل د یگرا ن ، مسؤ

 ولیت د ا د ن د ر خا نه و مکتب ،شفقت ومهر با نی ، و ا ز همه مهمتر با ید برا ی ا طفا ل جر أ ت د ا د ه شو د که د ر مقا بل د یگرا ن سخن را نی کنند که با جر أ ت ببا ر آ رند که ا جتما عی گر د ند .