در جامعه کنونی موفقیت هر انسان وابسته به علم و دانش وی است که توسط علم و دانش خویش میتواند نقش مهمی را در جامعه و اجتماع ایفا میکند. علم و دانش در صورتی مفید واقع میشود که به آن جامع عمل بپوشند و تا آخیر حیات خویش به آموختن علم و دانش بپردازند و آنها را نیز به دیگران انتقال دهند

زیرا علم و عمل در کنار هم زیباست نه در شمار
در جامعه کوچک روستایی مکاتب فعال است، جوانان و نوجوانان مشغول تحصیل هستند و با مشقت های زندگی مبارزه کرده و تا صنف دوازده مکتب را به پیش میبرند

 اما افسوس که زحماتشان بی فایده است زیرا دولت به اشخاصی وظیفه میدهد که تعداد بیشترشان فارغ شده با تحصیلات عالی هستند و آشنا با وسایل و تکنالوژی های مدرن و پیشرفته، اما اگر واقیعت را بخواهیم افرادی در مکان های دولتی کار میکنند که سطح علم و داشن آنها نسبت به شاگردان صنوف ابتدایی ضعیف تر میباشد

اما اشخاص با استعداد و خلاق در رشته های مختلف میباشند که در خانه بیکار هستند و دولت هیچ توجهی به آنها ندارد زیرا آنها وضیعت اقتصادی ضیف دارند و یا واسطه برای شامل شدن در کارهای دولتی ندارند. این طرز فکر دولت جامعه را رو به نابودی میکشاند و باعث عدم پیشرفت جامعه میگردد