زنان و دختران افغانستان چگونه خواهند توانست این اقدام جانانه ، تاریخی و شجاعانه را موفقانه عملی نمایند، درحالیکه زنان افغانستان، اسیر روز گار و ناملایمات اجتماعی، اقتصادی، محیطی، در دام خشونتها و حوادث تحمیلی جنگ همه دار و ندارشان را از دست داده و میدهند، بالاخره زنان به سنگ زیرین آسیاب بحران و تراژیدی ملی در خانه مشترک ما افغانستانی ها مبدل گردیده اند.
بدون شک امروز بزرگترین بار مصیبت جنگ بر دوش زنان و دختران افغانستان گذاشته شده است
در کشور ما از ایام طفلی دختران را نسبت به پسران در بعضی از خانواده ها کم ارزش دانسته، برای دختران و زنان اجازه صحبت ، کسب تعلیم ، کار و ادامه تحصیل داد نمی شود.
این عوامل در رشد کرکتر مثبت زنان، تعقیب و انتخاب راه منفی و تراژیدی بار برای خانواده و محیط اثرات ناگواری داشته ، باور این است تا به ادامه خشونت و تراژیدی علیه زنان و مردان خانواده شان پایانی را انتخاب نمود
.
برای زنان صرفآ حضور نمایشی مد نظر گرفته شده بود نه اینکه همانند یک قوت تصمیم گیری در جامعه نقش داشته باشند.
زمان و حوادث مختلف جنگ چون مهاجرت ها به خارج از کشور برای یکعده از زنان افغانستان این فرصت را مساعد نمود تا در محیط آرامش بیگانه خویش را نسبت به کشورش در حمایت قانون دور از اذیت و آزار مردان متعصب قرار بدهند.
این زنان و دختران همدوش با مردان خانواده خود را آسوده و آرام احساس مینمایند. اشتراک این زنان در رشد و تقویت زندگی مشترک ، تربیه و پرورش اطفال شان ، نمونه درخشانی حیات نسل های بعدی را مینماید و این خود آغاز یک تحرک و رنسانس در بین خانواده های افغانستانی گردیده تآثیرات شگرفی را در داخل کشور میان زنان و دختران نموده و مینماید.
شما که رنسانس را آغاز نموده اید اطمینان و آرزوی همگانی در کشور ما این است تا زنان خود ارادیت را پیشه نمایند و در پهلوی مردان جامعه افغانستانی صادقانه وشجاعانه افتخاراتی رابدست بیا ورند و موفق گردند که کشور های جهان امروزی خشونت علیه زنان را در کشورما بهانه قرار نداده و به خانه همگانی ما بازی دوگانه ننمایند.
یعنی اینکه زنان و مردان مارا از طالبان و تروریستان نترسانند و از طالبان بر علیه شریعت ، مذهب و ملیت هیولای جهانی نسازند.
یقین داریم اینکه روزی فرار خواهد رسید که بزرگترین قدرت و حاکمیت در افغانستان و منطقه را رژیم و قدرت سیاسی و نظامی در افغانستان تشکیل میدهد که الگوی خوبی برای نظام سازی جهانی گردد.
امروز اگر وزارت خارجه امریکا و پاکستان را به خانم ها اختصاص داده اند و شماری از کرسی های پارلمان و چند وزارت را نمایشی برای زنان در افغانستان می بینیم ، من این امید را از همین اکنون برای خواهران و مادران افغانستان خویش میدهم که انشاءالله کرسی صدرارت ، وزارت دفاع و رهبری پارلمان افغانستان را زنان با پیروزی رنسانس و مقاومت های علمی و حقوقی شان در اختیار میداشته باشند و تاریک اندیشان که در خدمت اهداف بیگانه دین وشریعت را گرو نموده اند حتمی و ضروری افغان زاده اصیلی چون عطا ترک افغانستان را از وحشت اسلام فروشان قرن نجات خواهند داد.
مادران و خواهران افغانستانی! در پیوند و ایجاد محبت و اتفاق ، کسب سواد و مسلک ، انتخاب خوب و رهنمای زندگی برای خویش ( مطالعه کتاب وتصمیم ) را یگانه وسیله نجات خویش بدانید و با افزونی اندوخته های علمی و مسلکی قهرمان و مادر خوب برای فرزندان وطن میباشید.
