در وقت نوشتن این مطلب به عنوانی سر خوردم (زومبی های افغانی یا افغانستان) بسیار فکر کردم و بلا خره از لابلای مطالب معنای زومبی را دریافتم ودرک کردم که چه یک کلمه زشت،و بد است، و ما انسان ها که اشرف مخلوقاتیم نمیدانیم ویا اگر میدانیم هم توجه به آن نداریم و نمیخواهیم داشته باشیم، چون رگ رگ ما را این آفت ساری فراگرفته است و رهایی از آن بسامشکل است اما اگر در چوکات و چارچوب اسلام خود را بدانیم بسا سهل و بدون دردسر میباشد رهایی از آن،اگر توجه جدیی به آن نکنیم هر عمل خیر که انجام بدهیم و میدهیم نخواهد به در گاه ذات کبریا قبول شود، با یک نظری به طرف خود که نگاه کردم دیدم که نظر به سن وسالم، خود را نیز یک زومبی یافتم، به افراد دور وبرخود نظر کرده فکر کردم آنها را نیز نظر به عمرشان زومبی یافتم، به فامیل ها اندیشیدم آنها را هم به نهوی زومبی یافتم، به اطفالی که درست خوب و بد خود را درک کرده نمیتوانند نظر کرده نتیجه گرفتم که حالت زومبیگری ما حتا به اطفال در رحم مادر، اطفال شیر خوار،جوانان ونوجوانان سرایت کرده و آنها را نیز طعمه چنین مصیبت وبلایی کرده است
بلاخره آشفته، گنگ و آرام گرفتم و کفتم: پروردگارا ما اشرف مخلوقاتیم چطور میتوانیم خود و دیگران را اینقدر پست وذلیل بسازیم
با کدامین اخلاق اسلامی ما دعوا کنیم که مسلمانیم و شاید هم بگویم پدر کلان های ما مسلم بودن! چه ثبوتی وجود داره که آنها خود گمراه نشده باشند؟
بعدآ از ذات پاک او خواستم همه مارا هدایت کند وبه راهی که صالحان،نیکوکاران و اولیان را رهنمود کرده است ما را هم رهنمایی کند، اندکی بعد به هوش آمدم و متوجه شدم در یافتم که لیاقت هدایت را هم ندارم شکر کرده و کفتم: خدایا شکر که بلای ما مسلمان های تذکری سنگ نمیبارد و مارا چقدر فرصت میدهد تا خود را اصلاح کنیم و جوهر انسانیت خود را به هدر ندهیم، اما غرور بیجاوشیطان های درونی کجا مارا به حالت خود رها میکنند، چون تا به همین لحظه که رسیدیم خود و خالق خود را به درستی نشناختیم و کاملآ به ذات قادر او تکیه نکردم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
اگر بشناسیم به چنین بلاها و رنجها سردچار نخواهیم شد، خیر باز هم امید داریم
:به گفته مولانای بزرگ
بازآ بازآ هر آنچه هستی بازآ
گر کافروگبروبت پرستی بازآ
این درگه ما درگه نا امیدی نیست
صد بار گر توبه شکستی بازآ
نویسنده محمد صیام زلمی
