بی انصافیست که ترا به شمع تشبیه کنم، چون شمع را میسازند تا بسوزد ، اما تو میسوزی تا بسازی!
در پائین شعری است از استاد حاجی شفیقه جان (فائض) یکی از سرمعلمان لیسۀ امیر علی شیر نوائی که سال های سال مشغول تدریس بوده و در کنار تدریس به شاعری نیز دست والائی دارند.
من نیز به نوبۀ خودم به تمام اساتید محترم کشور رنج دیدۀ مان به خصوص اساتیدی که در پرورش و آموزش من سهم ارزنده داشتند از جمله : محترمه خانم جاهد استاد عزیزم ، محترمه خانم حیدری، محترمه خانم یارزاده و تمام اساتید گلم این روز پر افتخار را تبریک میگویم. و از خداوند متعال خواهانم تا به من نیز توفیق عنایت کند تا راه این بزرگ مهر پروران را دنبال کنم.
مقام معلم
به تو زیبد معلم ناز و عزت
که سازی آشکارا رمز حکمت
ز علمت در فضا پرواز دارد
چنین طیاره با این شان و شوکت
کنی پیوند قلب ریش بیمار
به او بخشی دلی عاری ز زحمت
حقایق را به روی پرده آری
به حق بخشی مقام مجد و عظمت
دهی هر دم به قلب مرده روحی
چه میخواهی زیاد از این سعادت
به وصف علم حق باشی تو موصوف
مبارک باشدت این شان و رفعت
به پاس احترامت جبهه سایم
به پایت از ره صدق و مُودت
معلم را کند «فائض» ستایش
که باشد کان فضل و علم و دانش
