افغانستان کشوری است که در اواخر صده ی بیست بیشتر از سه دهه جنگ های داخلی را متقبل شده و این جنگ های تباه کننده در همه ابعاد زندگی افغان ها تاثیر زشت خود را گذاشت جنگ که بیش از سه میلیون افغان به قتل رسید بیش از دو میلیون افغان مهاجر شد در این میان کودکان معصوم و پاک این سرزمین هم مجبور به تاوان جنگ شدن و منعویت خود را در این جنگ از دست داد

. کودکان هم قربانی این بدبختی ها در کشور شدند ، کودکان که باید در دنیای کودکانه شان زندگی می کردند ولی جای اسباب بازی آنها را بم و تفنگ گرفت و بجای قلم تفنگ گرفت،این وسایل معصومیت کودکانه آنها را گرفت و این جنگ تعدادی زیادی از اطفال ما را به مرگ کشانید حق زندگی کردن را از آنان گرفت ،اساس و تهداب تمام زندگی شان را که در همین مرحله بازسازی می شود سلب کرد

.

کودکان افغان در حالت خیلی دشوار زندگی دارند و بعضی از ان ها مسولیت خانواده ها را به دوش دارند.کودکی شان را فراموش کرده به کار های شاقه می پردازند .در حال حاضر کودکان افغان ایام کودکی خود را صرف موتر شویی ، آهنگری و سپندی گری صرف می کنند. از نعمت علم بی بهره می مانند وزندگی شان در تاریکی سپری می شود.در حال که خداوند اموختن علم را بالای مرد و زن فرض گردانیده، تا باشد همه افراد جامعه زندگی روشنی در پرتو دستورات شرعیت و احکام الهی داشته باشند

.

 

اما اینجا اطفال به جرم افغان بودن از تمام این حقوق مسلم خود محروم اند و مجبور به پیدا کردن لقمه نانی برای فامیل خود هستند ور نه شب را گشنه خواهند خوابید و کس نخواهد بود تا سری به آن ها بزند در اخیر از تمام افراد جامعه ما تقاضا می کنم تا از کار کردن بالای اطفال خود دار نمایند و آن ها را در راه تعلیم و تربیه تشویق نمایند تا باشد تمام کودکان افغان در فضای صلح زندگی نموده وبا تعلیم بتوانند زندگی خوبی دشته باشند.چون کودکان آینده سازان و رهبران آینده این کشور هستند.