در سال ۱۹۲۸ میلادی در یک آزمایشگاه کوچک در انگلستان؛ دانشمندی هوشیار؛ به کشف بزرگی نایل آمد. این دانشمند بزرگ الکساندر فلمینگ بود که مشاهده هوشیارانه اش موجب کشف یکی از مهم ترین دواهای تاریخ طبی شد. این داروی با ارزش ؛ پنی سیلین بود که تا به حال جان میلیونها نفر را نجات داده است . فلمینگ دانشمندی بود که به تحقیق و بررسی در باره باکتریها علاقه فراوانی داشت. باکتریها گیاهان زنده کوچکی هستند که کلروفیل (سبزینه ) ندارند. فلمینگ آنها را مورد بررسی و کاوش قرار داد تا بفهمد که آنها چگونه زندگی می کنند. در سال ۱۹۳۲ کشف کرد که بعضی از مواد باکتریها را می کشند. از آنجایی که فلمینگ داکتر بود. کمک کردن به مریضان را وظیفه خود می دانست. او می دانست که باکتریها در همه جا وجود دارند اما هیچ کس بدون میکروسکوپ قادر به دیدن آنها نبود. کشف بزرگ فلمینگ هنگامی که وی مشغول مطالعه ظروف باکتری بود اتفاق افتاد. یک روز او بدون پوشاندن ظرف باکتری آزماشگاه را ترک کرد. چند روز بعد که به لابراتوار باز گشت متوجه شد که در ظرف باکتری مقداری کپک پدید آمده است. فلمینگ با کنجکاوی به ظرف نگاه کرد و مشاهده نمود که باکتریهای اطراف کپک مرده اند. این حادثه او را به این حقیقت آشنا ساخت که موادی در داخل کپک هستند که موجب مرگ باکتریها شده اند. این امر باعث شد که وی کاوشهای خود را در زمینه های دیگر متوقف سازد و فقط در باره کپکها مطالعه کند. چند سال بعد ؛ دو دانشمند دیگر به نامهای دکتر فلوری و دکتر چین مطالعات فلمینگ را ادامه دادند. آنها با موادی که او کشف کشده بود؛ آزمایشهایی انجام دادند و توانستند که جان عده زیادی را نجات دهند. ماده ای که فلمینگ یافته بود « پنی سیلین» نان گرفت و کشف آن تاریخ طبی را تغییر داد. با این ماده جراحیهای بزرگ امکان پذیر گردید. زیرا دوای جدید با سرعت عجیب میکروب ها را نابود میکرد و از عفونت ها جلوگیری می نمود. امروزه دواهای انتی بیوتیک فراوانی شناخته شده است اما داکتران و بیماران هرگز نام الکساندر فلمینگ را فراموش نمی کنند که چه خدمت بزرگی به جامعه بشیر انجام داده است
.
