زنان پنجاه درصد ازپیکر جامعه را تشکیل می دهند، مسوولیت های سنگین اجتماعی وخانواده گی را عهده دار هستند. ایجاب می کند که دوشادوش مردان درمسایل سیاسی واجتماعی فعالیت کنند ودر اتخاذ تصمیم گیری های سیاسی وملی خودرا دخیل ساخته وابراز نظر وعقیده کنند. هیچ فرد از جامعه حق ندارد که زنان را از حقوق وجایب انسانی وی بنابر دلایل هرزه وگوناگون محروم کند. بد بختانه شاهد این گونه موارد درجامعه خود هستیم، البته نظریه عرفی وسنتی میان مردم وجود دارد که می گویند زنان ناقس العقل هستند ونمی توانند درمسایل سیاسی وبشری خودرا دخیل سازند،
فقط می توانند در کانون خانواده زندگی را به پیش برده تصمیم اتخاذ کنند آنهم در مسایل کوچک. اگربه این مورد از منظرگاه اسلام نگاه کنیم واوراق قرآن وکتاب های اسلامی را ورق بزینیم خواهیم دید که به صراحت و وضاحت گفته شده است که زنان ومردان دارای حقوق مساوی هستند، هیچ یک برتری نسبت به دیگری ندارد. اسلام وقرآن برای اجازه داده است که همچو مردان جهت کسب علم ودانش سعی کرده تا زندگی را در روشنایی احکام اسلامی، انسانی وعلمی به پیش برده ویک زندگی منور را برای خود، اطرافیان وهمنوعان خود فراهم سازند. از آغاز ظهور اسلام وایجاد تمدن های اسلامی وانسانی جهت از میان برداشتن هرنوع خشونت وبی عدالتی در مقابل زنان مبارزات بی شماری صورت گرفته است، که زنان از زنده به گور کردن،از بی سوادی،از خشونت های اجتماعی وامثال اینها نجات دادند. از کتاب تاریخی را مطالعه کنیم درمی یابیم که زنان در طول تاریخ درهرنوع مبارزه با مردان بازو داده اند و جهت کسب آزادی از هیچ نوع تلاش دریغ نورزیده اند که بسیاری از آنها جان های شیرین شان را دراین راه فدا کرده اند، البته تنها درتاریخ اسلام شاهد این گونه فداکاری زنان نیستیم بلکه در تاریخ کشور خود نیز گواه همچو فداکاری های زنان هستیم.
در شرایط فعلی افغانستان می بینیم که زنان فعالیت های زیادی را در اجتماع انجام می دهند البته علاوه برموجودیت مشکلاتی که فرا را ه آنها است با تمام توان خود جهت خدمت به مردم مظلوم این سرزمین مبارزه می کنند. درکل گفته می توانیم که زنان هیچ نوع کمبودی نسبت به مردان ندارند، بنا حق دارند که مسایل سیاسی، اجتماعی، خانواده گی وفرهنگی ابراز ایده وعقیده نمایند ودر فراهم کردن یک زندگی عاری از هرنوع مشکلات و تشنج سعی بلیغ کنن.
