افغانستان به دنبال کلید صلح
چنانچه که میدانیم سه ده جنگ کم از یک انقلاب بی پایان نیست. افغانستان یک کشور جنگ دیده است. که در آن صدایی از صلح وامنیت نیست،در حالیکه تمام ملت به یک صدا میگویند:«ما صلح می خواهیم» اما این ناله ها به گوش کی خواهد رسید؟
کو دل سوز وطن؟ اگر دل سوزی هم به این وطن پیدا شد او را انتحار میکونند.در این زمانه همه دشمن صلح اند. وکسی نمیخواهد که به افغانستان صلح بی آید.
دولت مردان هم با شعار های ظاهری خود میگویند:«ما صلح را می آوریم،کشور را آباد می کنیم، امنیت می آوریم ، سطح ثبات را بالا می بریم... مردم را به بازی گرفته اند.واز دل سوخته وداغ دیده آنها خبری ندارند.ودر دنبال سیاست خود هستند.
آیا کسی هم پیدا خواهد شد، که به دنبال این کلید با ارزش که آینده کشور را رقم میزند باشد؟ و قفل های را که دروازه صلح را از روی مردم افغانستان بسته اند باز کنند.
اصلأ این کلید در کجا است؟ چرا تا حال پیدا نشده؟
تا به حال به گفته بزرگان به این دل خوشی بودیم. که تا سال 2014م به افغانستان صلح می آید.این هم 2014م اما اثری از صلح در این مملکت نیست . همیشه صدای بمب،صدای انتحار، و صدها اعمالی کا باعث بی امنیتی در این کشور میشود به گوش می رسد. همه یی مردم از این وضع خسته شده اند.
وهمین بی امنیتی وعدم صلح باعث شده که بعضی ها خانه های خود را ترک کنند وبه کشور های دیگر مهاجر شوند. ودور از وطن خود زنده گی کنند.
از نظر بعضی ها ،به افغانستان زمانی صلح می آید که کشور پاکستان با ما صلح کند .و من امیدوارم که با این
انتخاباتیکه در پیش رو داریم کسی انتخاب شود که واقعأ شایسته خدمت به ملت را داشته باشد . ودل سوزانه به این کشور خدمت کند.تا همه یی مردم به آرامی ودر زیر سایه صلح زنده گی کند.وروزی برسد که این کشور هم به طرقی وپیشرفت های زیادی دست پیدا کند.
