توانایی ومقتدربودن هرفرد بستکی به دانش آن داردبانظرداشت دانش ،فهم وایده اش میتوانداز توانایی هایش در هر کار مورد نظر استفاده نماید.وبه خواسته های خویش نایل آید.هرانسان چه خورد چه کلان ،چه مرد چه زن بلاخره همه انسانها توانایی بخصوص خودرادارند.ولی طرق استفاده ازین توانایی هایشان را نداشته یا دانش بعضی هاتقاضای کمک به توانایی هایشان در انجام کارهاراندارد. این   به ظرفیت دانش وتحقیق فرد بستگی دارد.
اما گفته میتوانیم شرط اصلی توانایی ومقتدر بودن همانا دانش ودانایی انسانها میباشد.
در ابتدا در مورد داستان عبرت آموز شیر قوی وموش ناتوان  مینگارم ...که:
روزی از روز های روزگار یک شیر موفق به گرفتن موشی گردیده بود،موش را به دهانش گرفته بود وقصد خوردن موش را داشت.
موش گفت:من لقمه بیش نیستم رهایم کن

.
شیر با تبسم گفت:چرا رهایت کنم ضرورت ندارم بخاطری از تو موش به من جز خوردن منفعتی نیست.من شیرتوانایم توموش ناتوان.........
اما موش را هم رها کرد ،هردو راه خودرا گرفتند موش به یک طرف وشیر به یک طرف رفت.
در جای دیگر صیادی به منظور شکارشیر در جای دام نهاده بود ونگاهان شیر به دام صیاد افتید وبا همه کوشش هایش نتوانست نجاتش بدهد بلا منظور موش رسید. وشیر را درچنین حال دید موش به شیر نگاکرد وبرایش گفت:
در چه حالی ؟
شیر گفت:
چنین که میبینی در دامم.
موش بدون حرفی وبدون درنگ شروع به دندان زدن تناب یا همان ریسمان نمود.بعدا موش به شیر گفت :خودرا تکان بدهه.باحرکت شیر تناب از هم جداشد.
در آن حال بدون کدام دعوا وجنجال شیر بعداز چند دقیقه مکث گفت

:
از توموش ناتوان کاری انجام میشود واز مه شیر توانا کاری ساخته نیست..

در اخیر به این نتیجه میرسیم که توانایی شرط اصلی انجام هر کار هست. وتوانایی ها همیشه باید مدنظر گرفته شود

.
وهیچ یک از ماجرای مان بمانند ماجرا وداستان عبرت آموز شیر ناتوان وموش توانا نباشد .وبادید ظاهری توانایی ها ودانش دیگران را از یادنبریم.این نشاندهنده آن هست که انسان نباید با داشته های خود مغرورشده وتکبر راپیشه نماید.
(به امید توانایی همه عزیزان)