این نوشته را تقریبا با ارتباط به نوشتۀ قبلی ( خودت را بشناس) برای شما تقدیم می کنم، به این امید که مورد استفاده قرار گیرد...
بدان که با هدفمند شدنت در زندگی موفقیت همه جانبه از آن تو خواهد بود..گاه می توان موفقیت دیگران را برای خود محرک و سرمشقی دانست و گرفت تا درهدفمند شدن در زندگی و پیروزی در آن، استفاده کرد...
اگر اندکی با چشم بازتر و دیدی دقیق تر و فراتر از خود بنگریم متوجه خواهیم شد که درجهان تنها ما نیستیم، درحالیکه هر انسان جهان است و یا خود ما جهان هستیم ( که این موضوع می تواند بهانۀ باشد برای نوشتۀ دیگر)...
بیایید که دید خود را به چهار اطراف خود یعنی درشهر و وطن خود بیندازیم و از آن بالاتر نرویم، همیشه از شخصیت های می شنویم مانند حضرت خداوندگار بلخ مولانای بزرگ، امام فخرالدین رازی، عبدالرحمن جامی، خواجۀ انصار ودیگر بزرگان که رحمت خداوند برآنها باد، نام شان را با افتخار می بریم و گاه خود را با افتخار به همدیار بودن با آنها می دانیم، اگر اندکی تامل کنیم برای ما سوال خلق خواهد شد که چه چیز آنان را چنین بزرگوارنی ساخت و چه چیز باعث شد که به آنان افتخار کنیم و از نوشته ها و تالیفات آنان منحیث مراجع علمی و تحقیقی استفاده کنیم، شخصیت های آنها و اثرات آنها مرزها را شکستاندند و به به هیچ کس محدود نشدند و همه از آنها استفاده می کنند..
آیا آنها عضوی بیشتر از ما داشتند... ؟
آیا آنها مغزی بزرگتر از ما داشتند... ؟
آیا آنها امکاناتی بیشتر از ما داشتند... ؟
که چنین نیست، اصل سخن بر می گردد به این که آنها خود را شناختند و از خودبیگانگی گذشتند و هدف خود را در زندگی تعیین کردند و دانستند که در این جهان به کجا قرار دارند و مسولیت شان نسبت به خدا، طبعیت و دیگر انسانها چیست...
پس برماست تا هدف خود از زندگی نمودن را بدانیم و بدانیم که واقعا در این کون به طور عموم و بر این کرۀ خاکی به طور خصوص در کجا هستیم تا موفقیت در دنیا از آن ما بوده و از حاشیه روی های نابجا و ضیاع زندگی در پی نا چیز ها درامان باشیم و سرفرازی در آخرت که ما مسلمانها بدان معتقدیم از آن ماگردد...
