ادب چیست معنی لغوی ادب (فر هنگ، دانش ،هنر، حسن معاشرت ،شیوه پسندیده ،آزرم حرمت ) بزم آرایی باسخن است ودر اصطلاح نام دانش است که قدما آن را تعا مل علوم ذیل دانسته اند:لغت،صرف، نحو، بیان،عروض، قافیه، قوانین ،قرائت،و بعصی اشتقاق،قرض الشعرا، انشاء وتاریخ را هم بدانها افزوده اند.
علم ادب یاسخن سنجی به نظر قدما عبارت بوده است از معرفت به احوال نظم ونشر از حیث درستی و نا درستی وخوبی وبدی ومراتب آن.
علم ادب را از لحاظ تاثیری که در باروری ذهن ادب آموزو، دانایی و توانایی او در پدید آوردن آ ثار ادبیمطلوب وکسب فصاحت وبلاغت وهمچنین به سبب اثراتی که در تلطیف روح وشکوفانی فضایل اخلاقی انسان دارد ،به ادب درس وادب نفس تقسم کرده اند.
ادب درس
یا ادب اکتسابی شامل دانشهایی است که بدان اشارت شد آموختن این علوم که به منزل ارکان ادب اکتسابی به شمار میرود ،از آنجاکه ساختمان کلام بلیغ وشیوایی نوشتاروگفتار مبتنی بر آنجا است ،فراگیری شان طالبان ادبرا لازم است چه بدون آشنایی با این علوم نه قدرت تشخیص محاسن ومصایب کلام ونقد کلام ونقد ار زشیابی آثار ادبی برای کس میسر می شود ونه امکان پدید آوردن اثر ادبی ،واما منظور از ادب نفس.
ادب نفس
ادب نفس یا ادب طبیعی ،تهذیب نفس یا کمان نفسانی واخلاقی وآراستگی به صفات پسندیده واخلاق حمیده است که در حقیقت باید هدف ونتیجه ادب اکتسابی باشد واز دست یابی به آن مسئولیت وتعهد شخص ادیب ،نویسنده ،شاعر یا سخنور به وجود آید ادب نفس ،حاصل جان پاک ودل ها کسندهآدمی از شور وعشق معنوی است به تعبیری دیکر،این نوع از ادب در واقع دریا فتنی است نه آموختنی چه به گفته مولانا جلالالدین
هزارگونه ادب جان زعشق آموزد
که آن ادب نتوان یافتن زمکتب ها
تعریف ادبیات
هنر بیان نیات به وسیله کلمات است واین معنی تقریباٌ معادل اروپایی این واژه نیزمی با شد بنا بر این تعریف، وبا توجه به مفهوم هنر که تجلی خارجی اندیشه ها و احساسات نیرومند است که انسانها آنها را تجربه می کنند و به کمک علایم، خط ها،رنگها،حرکات،اشاراتاصوات و کلمات بیان می دارند.
