بی سوادی یک فرد ویک جامعه مانند شخصی است که کشتی نداشته باشد واز بحر هم تیر شده نتواند .بنابر این گفته میتوانیم که بی سوادی یک مرض مهلک ودشمن درجه یک بشریت به حیث مشکل عمده در مسیر تکامل ترقی پیشرفت انکشاف وتوسعه جوامع بشری به خصوص  کشورهای عقب مانده محسوب میشود .امروز در کشور های پیشر فته همه مر دم با سواد اند حتا افرادی که نابینا وناشنوا اند نیز با سواد اند .در افغانستان امروز در حدود 10 میلیون انسان از نعمت سواد محروم بوده وهم اکنون پنج میلیون طفل به اثر بعضی مشکلات چون اقتصادی بی امنیتی  خانوادگی ...از رفتن به مکتب دور مانده اند .باسواد بودن باعث جلوگیری از جاهلیت فقر وعقب ماندگی میشود واز امین خاطر امروز مردم برای کسپ علم ودانش سعی وتلاش می نمایند چون سواد وسیله مهم واساسی برای هر نوع آموزش است وعنصر ضروری برای مشارکت در فعالیت های اجتماعی فرهنگی سیاسی واقتصادی است .واین واضع است که شخص بی سواد نمی تواند پرابلم های اجتماعی خود را به صورت بهتر حل نماید به خود وفامیل وجامع ه خود مصدر خدمت شود .افرادیکه دارای سواد کامل هستند جامعه ومحیط ماحول خود را درک میکنند ومشکلات خود وجا معه را می یابند .انسان ها مدت های زیادی بر روی زمین زندگی کردن ولی خواندن ونوشتن را نمی دانستن در آن زمان زندگی انسان ها بسیار ساده وابتدایی بوده وتجارب نسل های گذشته به صورت عملی وشفاهی از نسلی به نسل دیگری منتقل می گردید .ودر آن زمان هیچگونه پروگرام خاصی برای آموزش وجود نداشته .اما امروز از طرف کشورها وسازمان های ملی وبین المللی به خاطر محو بی سوادی در سطع جهان اقداماتی انجام میشود که باید ما از آن استفاده کنیم ونگذاریم که یک کشور به سوی خطرات برود