یکی از متغیرهایی که برعملکرد فرد در محیط کار اثر می گذارد استراحت می باشد منظور از استراحت  توقف فعالیت کارگر یا کارمند است جهت تجدید نیروکه برای مدت کوتاه یا طولانی در بین ساعات یک  نوبت کارصورت می گیرد ازانجای که توانایی تحرک وعمل  اندامهای حرکی فردبراثرفعالیت طولانی کاهش 

 می بابد بنابراین استراحت دربین ساعات فعالیت برای برگرداندن قدرت واکنش این اندامها دربرابرکارضرورت دارد هر قدر فرد مدت اشتغال طولانی ترباشد نیازبه استراحت بیشتر است همچنین بین مدت استراحت وسطح کارایی تا حدی ازاستراحت رابطه مستقیم وازان پس رابطه معکوس وجود دارد مثلا بعد ازدوساعت کاریک

 

استراحت 12 دقیقه کارایی فرد رانسبت به قبل ازخستگی کاهش می دهد ازسوی دیگرفاصله زمان استراحت ازاغازکارنیزدراین امر دخالت دارد بدین معنی که استراحت باید قبل ازتضعیف کامل قوای اندامهای حرکتی بعبارت دیگر پیش ازرسیدن فرد به حدااکثرظرفیت خود صورت گیرد روانشناسان براین باورند که

 

استراحت زمانی بیشترین اثرمثبت رادر عملکرد بجا می گذارد که 60 تا70 درصد کارروزانه انجام گرفته باشد این تحقیقات همچنین ثابت کرده اند که استراحتهای کوتاه اما درچند نوبت در بین ساعات کارمفیدتر ازاستراحت طولانی دریک نوبت است مفید ترین

 

مدت استراحت پنج درصد کل مدت فعالیت شناخته شده است که باید در نوبتها ی متعدد بایک روند افزایشی درحین کارصورت گیرد البته باید دانست که نه تنها عامل تفاوتهای  فردی بلکه تفاوتهای گروهی از قبیل جنس سن دراین امردخالت دارد.