افغانستان كشور بي تصوير
افغانستان به دلايل گوناگون كشور بي تصويري است. اول از اين باب كه نيمي از جمعيت افغانستان كه زن ها هستند، بي چهره اند. يعني ده ميليون نفر از اين ملت بيست ميليوني، امكان ديده شدن را ندارند و ملتي كه نيمي اش حتي در داخل كشورش و حتي براي زنان خودش قابل رؤيت نيست، ملتي بي تصوير است. دوم از اين باب كه طي چند سال گذشته در افغانستان تلويزيون وجود نداشته است. و سوم از اين باب كه تنها دو سه نشریه ی دو ورقي سياه و سفيد به نام "شريعت" و "هيواد" و "انيس" كه فقط از خط نوشتاري تشکیل شده اند؛
و فاقد هر نوع تصوير و عكس هستند. تمامي موجودي تصويري و نوشتاري افغانستانند. و همين طور از اين باب كه نقاشي و عكاسي در اين كشور حرام قلمداد شده است و هم از اين رو كه پاي هر خبرنگاري به آن جا باز نيست و اگر هم به طور محدود باز شود حق برداشت تصوير از اين جامعه را ندارد و باز از اين باب كه در قرن بيست و يكم و در صدسالگي سينما، در كشور افغانستان نه تنها توليد فيلم وجود ندارد كه حتي سالن نمايش فيلم نيز وجود ندارد. پيش از اين افغانستان صاحب چهارده سالن سينما بوده كه فيلم هاي هندي را نمايش مي داده و دو سه استديوي فيلم با توليد اندكي، فيلم افغان به سياق همان فيلم هاي هندي كه امروزه آن هم منتفي شده است.
در جهان سينما كه سالانه دو سه هزار فيلم توليد دارد ناچيزترين سهم مربوط به موضوع افغانستان است. تا كنون درباره افغانستان يك فيلم را هاليوود ساخته است به نام " رمبو در سرزمين افغانستان " كه تمامي آن در هاليوود ساخته شده و دريغ از حضور يك افغان در آن به عنوان بازيگر، تنها نماي قابل قبول، حضور رمبو در شهر پيشاور پاكستان، به يمن بك پروجكشن (تصوير زمينه در استديو) و تنها نشانه و سمبول ملت افغان، بازي بُزكشي، آن هم به جهت بهره بري از اكشن، و هيجان آن و خلاص اين است تصوير هاليوود از ملتي با ده درصد كشته و سي درصد آواره و يك ميليون در حال مرگ از گرسنگي ؟ دو فيلم را روس ها ساخته اند از خاطرات سربازان روسي به هنگام اشغال افغانستان كه بيشترمصرف داخلي داشته است. چند فيلم را مجاهدين افغان بعد از عقب نشيني شوروي ساخته اند، كه بيشترشبيه فيلم هاي تبليغاتي جنگي است و بيش از آن كه تصويري باشد
واقعي از اوضاع افغانستان امروزي يا ديروزي، تصويري است حماسي ازچند افغان مهاجر در حال جنگ، دو فيلم سينمايي در ايران از موقعيت يك افغاني مهاجر در ايران ساخته شده است : "جمعه" و "باران" و دو فيلم هم توسط من "بايسكل ران" و " سفر قندهار"، اين تمامي تصويري است كه از مردم افغانستان در رسانه ی سينماي جهان وجود دارد. حتي در تلويزيون هاي دنيا فيلم هاي مستند محدودي از افغانستان وجود دارد. گويي يك توافق جهاني شده است كه افغانستان يك كشور بي تصوير باقي بماند.
ـــــ ن م ))
