تن خسته وسرگردان

خواننده گان گرامی من نه شاعر و نه نویسنده ام تنها احساسم را می نویسم کمبودات ام را ببخشید . مزر

مرغ خیالم نشسته برقله روزگار           سال ها رفتند دانه ئی نکاشتیم بر مزرعه بیقرار

آنچه در دل و جان پردورده بودیم         دود هوا شد در شعله های بی شمار

در امواج طوفان حوادث رفتند            عزیزان و دوستان ز آغوش و از کنار

به امید رهایی از مرداب خوفناک         کشتی زنده گی غرق زمان شد در هر گذار

قامت رسا در فراز ونشیب عمر           خمیده، شکسته و بسمل شده و بیقرار

چگویم از اند یشه ها و امید ها              در گذشت زمان خاکستر شد هزار بار

فکرها، برداشت ها و تفکرات              در محیط آلوده تکه و پاره شد نماند بر قرار

هیچ یک اساس و بنیادی نداشتند           اشباح و کابوس شدند پنهان در شب تار

مرداب را بهشت پنداشتیم در دیده ها       گام ها بر داشتیم در راه کج و پر اشتباه

تن تباه کردیم و سر نگهداشتیم به امید      تن پوشیده و سر رفت در فناه

چه حاصل ازین آمدن و رفتن ها            در سراب خفتن و چشم بستن به بی انتها

اسیران و داد خواهان تکیه گاه پیدا نکردند-  بر میز عدالت داد رسی پیدا نکردند

ز آتش نامردمی و نا مرادی سوختیم        ناله ئی نکردیم آهی نکشیدیم و چیزی نگفتیم

با جان اسیر و درد مند و نالیدیم             در پی لانه ئی در چهار گوشه ئی جهانیم

تا بیاویزیم تن خسته و روح سر گردان     در کنج طاق و طاقچه ئی گردش ایوان