اين روز ها بحث داغ تمام خبر رسانى هاى جمعى در افغانستان انتخابات رياست جمهورى سال ١٣٩٣ ميباشد و خوشبختانه نسبت به انتخابت قبلى كمى در شركت كانديد ها و مبارزات انتخاباتى ، راه يافتن واجدين شرايط و برنامه هاى ديگر كمى نسبت به دور قبل بهتر بوده است اما باز هم دست حكومت در انتخاب اشخاص و ترغيب اشخاص بى سواد در سياست يعنى بيسواد سياسى براى تغير در سيستم راى دهى و يا پراكنده سازى راى مردمى باز اميد ها را براى يك انتخابات سالم و درست از بين ميبرد
اولا اينكه در اين روز ها كم كم از هم شكل بودن برنامه ها و يا هم نظر بودن برنامه هاى سياسى آينده كانديد ها خبر به گوش مردم ميرسد كه خود در نفس خود بيانگر چينش و گزينش دست پنهان براى انتخاب اين اشخاص ميباشد و دوم اين كه اين اشخاص از مصرف پول هاى گزاف براى مبارزات انتخاباتى خود خبر ميدهند كه بسيار قابل تأسف است چون در كشور كه فقر بيداد ميكند و فقر در خانواده ها باعث هزاران مشكل مانند تن فروشى،قاچاق، يك جا شدن در صفوف تروريزم ، بيسوادى و غيره ميشود واقعا قابل قبول نيست.
دوم اينكه من نميدانم براى كدام هدف بعضى كانديد ها خود را براى رياست جمهورى كانديد كردند حال آنكه خود ميدانند حتا براى پرلمان هم اگر كانديد شوند برنده نيستند و اگر باشند واقعى نيستند رياست جمهورى كه بماند مثلا جناب گل آقا شيرزوى، استاد سياف، قطب الدين هلال چون اين اشخاص به جز دزدى ، زور گوى ، غارت اموال ، غصب زمين در مناطق مختلف حتا در مناطق و زادگاه خود ديگر كارى نكردند بعد با القاب مختلف مانند خادم مردم ، مرد مبارز، جهادى ، نماينده مردم و غيره خود را معرفى ميكنند و مرد مبارزه براى حق خواهى مردم به ميدان ميآيند مرد واقعا جالب است استفاده كلمه مرد براى اين اشخاص كه هزاران بيوه، يتيم، شهيد مرد و زن پير جوان توسط اين اشخاص به وجود آمده
شاعر ميگوىد
گر بر نفس خود اميرى مردى
گر بر ديگران خورده نگيرى مردى
مردى نبود فتاده را پاى زدن
گر دست فتاده اى گيرى مردى
توسط على فرهاد صالحى
