مروز، به طرف ایتالیا پرواز دارم، قبل از اینکه آپارتمانم را در منهتن ترک کنم، شخصیت سال مجله تایمز را که به رئیس جمهور اوباما داده شده بود و بعد از او ملالی یوسفزی بود، دختری که از ناحیه سر توسط طالبان در ۹ ام اکتبر مورد هدف قرار گرفته بود. در حالیکه موتر در پایین منتظر من بود تا به میدان هوایی بروم، من به صفحه مجله تایمز مراجعه کردم و مقاله را که توسط آرین بکر نوشته شده بود دانلود کردم. و یادداشت مختصری را برای تبریک به آرین بخاطر مقاله اش نوشتم.او در جواب گفته بود که او برای انترویو حاضر است.
چند ماه پیش ، بعد از خواندن مقاله او در باره اینکه چگونه ورزشکاران مسلمان ماه رمضان و ورزش های رقابتی را با هم دنبال میکنند ایمیلهایی را رد و بدل نموده و در اسکایپ با آرین بکر گفتگو نمودم. من فکر میکردم که مصاحبه با آرین و به اشتراک گذاشتن آن با بینندگان فیلم انکس مهم باشد، بویژه ۴ میلیون نفری که پروژه انکشافی افغانستان را هر ماه حمایت میکنند. بیکر میتواند یک مشوق برای دیگر زنان جوان در کشورهای توسعه یافته ای مانند افغانستان، آسیای مرکزی و جنوبی و متباقی دنیا باشد. ریک استینگل، یکی از ویرایشگران ارشد مجله تایمز گفت : اگر من بجای رئیس جمهور اوباما میبودم، از آرین بیکر سئوال میکردم که او به چه فکر میکند. او به چیزی خیره شده است. اکنون در پرواز به ایتالیا، در حالیکه سه فرزندم بالاخره خوابیدند، فرصتی یافتم تا مقاله را بخوانم و نظریاتم را در مورد آن بنویسم. هر کلمه آرین بیکر در مقاله ای که در مورد ملالی یوسفزی نوشته است پر مفهوم بوده و تکان دهنده می باشد.” مغز او توسط پلیت از تیتانیوم حفاظت میشود که بجای بخشی از استخوان جمجمه اش که برای کاهش درد برداشته شده است جایگزین شده است، گلوله ای که به ملالی اصابت نموده، پوست را فقط زیر چشم چپش برداشته، در بخش خارجی جمجمه سرش امتداد یافته، استخوان آرواره اش را شکسته، داخل گردنش شده و ماهیچه شانه چپش جای گرفته است ”.
وقتی این را میخواندم، بچه هایم را دیدم که در پرواز دلتا مشغول تماشای بازی هنگر می باشند، یک فیلم ناکارآمد برای اطفال، بازی کشنده. اخیرا، ایده های بدی به ذهن نویسنده ها می رسد. کانسپت ترسناک است. اتفاقی که هفته گذشته در سندی هوک افتاد و ۲۰ نفر در آن کشته شدند، من در تعجبم که چرا افراد اینگونه بازی ها را تهیه نموده، پخش میکنند و از آن مفاد بدست می آورند.
امروز صبح، رئیس جمهور اوباما را دیدم که در مورد ضرورت کنترول اسلحه و منع استفاده از سلاح های اتوماتیک صحبت میکرد. آقای اوباما همچنین برنده مرد سال مجله تایمز شد، رئیس جمهور آمریکا، مردی که بر سر قدرت است ... من ملاقاتی را با دفتر تایمز در سر دارم تا بر سر انتخاب باراک اوباما یا ملالی یوسفزی با آنها بحثی جدی داشته باشم. امیدوارم این یک بحث طولانی و جدی در مجله تایمز باشد. ما واقعا به ملالی نیاز داریم تا مرد سال شود، مکان دوم در این شرایط مهم نیست.
امروز صبح، رئیس جمهور اوباما را دیدم که در مورد ضرورت کنترول اسلحه و منع استفاده از سلاح های اتوماتیک صحبت میکرد. آقای اوباما همچنین برنده مرد سال مجله تایمز شد، رئیس جمهور آمریکا، مردی که بر سر قدرت است ... من ملاقاتی را با دفتر تایمز در سر دارم تا بر سر انتخاب باراک اوباما یا ملالی یوسفزی با آنها بحثی جدی داشته باشم. امیدوارم این یک بحث طولانی و جدی در مجله تایمز باشد. ما واقعا به ملالی نیاز داریم تا مرد سال شود، مکان دوم در این شرایط مهم نیست.
وقتی که من ماجراجویی را با پروژه انکشافی افغان، شروع کردم، به ساخت مکاتب در افغانستان با شعار نه به سیاست، فقط انترنت شروع کردم. بدون در نظر داشت ایده هایم، آقای اوباما یک چهره سیاسی می باشد، بنا من نمیتوانم جایی را برای بحث روی سلاحهای تهاجمی پیدا کنم. چیزی که من میتوانم بگویم متفاوت است، و از زاویه دیگری به مسئله نگاه میکند.
من هیچ وقت یک دیکتاتور زن را ندیده ام که مانند هیلتر و میلوسیویچ دستور قتل عام را بدهد. من هیچ وقت یک قاتل بالفطره را که یک زن باشد ندیده ام. من در این شک دارم که ملالی یوسفزی بخاطر آنچه طالبان با او انجام دادند دست به سلاح ببرد. زنان بسیار متفاوت از مردان می باشند، آنها بچه ها را بزرگ می کنند، و بخاطر این دلیل ساده در نبرد زندگی برنده هستند.
من به ۳۰ سال کار در جودو و صدها مبارزه ام افتخار میکنم، اما میدانم که مردان به کجا تعلق دارند، و میدانم که این نوبت زنان می باشد تا مسئولیت ها را به دوش بگیرند
مجله تایمز یک مرد را انتخاب نموده است. به نظر من این یک اشتباه است. امیدوارم که رئیس جمهور اوباما کابینه ای از زنان ایجاد کند تا حمله با سلاحهای تهاجمی را متوقف کند، و این ممکن است به آمریکا کمک کند تا در مسیر درست گام بردارد.
نان به آینده تعلق دارند، بویژه در دنیای دیجیتال، جایی که تمام دنیا به آن داخل میشوند. زنان ارتباطات را فراهم نموده و تبادل اطلاعات را با هدف رشد آموزش و توسعه اجتماعی فراهم می سازند. ایده آنها از مردان متفاوت است، مردان به دنبال کارهای بزرگ هستند، تجارت، سیاست، ورزش. اما مردان هوشیار جایگاه خود را میدانند، و مردانی که میدانند دادن مسئولیت به زنان مهم است، از ایده های و دیدگاه آنها برای داشتن دنیای بهتر حمایت میکنند
. اگر به گذشته نگاه کنیم، من میتوانم بگویم که چیزهای زیادی را از پدرم روبرتو یاد گرفتم، اما بیشتر از زنانی که مربی و مشوق من بودند: استامورا، جیووانا، کارا، رویا، کتلین، ملالی ... وقتی که من دوستان و آشنایانم را در صفحه فیس بوک خودم می بینم که سلاح های تهاجمی را در دست گرفته و در مورد حق داشتن اسحله حرف میزنند، آرزو داشتم که میتوانستم صدای مادران، همسران و دخترانشان را نیز بشنوم. مردان برای هزاران سال عامل ایجاد جنگ ها بوده اند، این جای خجالت نیست، این یک واقعیت است که ما باید با آن روبرو شویم.
یکی از دوستانم که در اردو می باشد چند روز پیش گفت “ در اینجا دلیلی وجود ندارد که شهروندان در خانه خود اسلحه داشته باشند، که نوع ملکی آن ام.۴ می باشد اسلحه بلندی که من بعضی وقتها در افغانستان و عراق با خودم حمل میکردم. این سلاح کاملا جنگی است”.
