درین مقاله میخواهم که راجع به توبه بحث مختصری داشته باشم.

کلمه انسان از نسیان و خطا گرفته شده هست و انسان همیشه خطاء میکند و از او گناه سر میزند و بهترین گنهگاران کسانی اند که توبه میکنند و به خداوند متعال دو باره رجوع میکنند و از کرده خود پشیمان میشوند.

خداوند متعال در کلام ازلی خود میفرماید: (يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحًا عَسَى رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَيُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ)."التحریم آیة 8 "

ترجمه(‏اي مؤمنان ! به درگاه خدا برگرديد و توبه خالصانه‌اي بكنيد ، شايد پروردگارتان گناهانتان را محو نمايد و بزدايد ، و شما را به باغهاي بهشتي داخل گرداند كه از زير ( كاخها و درختان ) آن رودبارها روان است).

درین آیه شریفه خداوند متعال بندگان خود کسانی را که به خداوند ایمان دارند اند دعوت میکند تا از گناهی که انجام داده اند به سوی او رجوع کنند و خودش وعده مغفرت را داده هست و از همه کرده بهتر و عالی تر اینست که اگر تو بنده از گناه خود توبه کنی نه تنها که ترا میبخشد بلکه ترا به بهترین مکان که بهشت هست داخل میکند بهشتی که در آن جویبار ها از شیر و عسل روان است، بهشتی که پر از هر نوع نعمات خداوند است، از همه کرده مهم تر بهشتی که خداوند در آن وعده دیدار خود را داده است، پس از بنده تو ازین بیشتر چی میخواهی؟.

در آیه دیگری میفرماید: (وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعًا أَيُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ) " النور آیة 31 "

ترجمه (اي مؤمنان ! همگي به سوي خدا برگرديد ( و از مخالفتهائي كه در برابر فرمان خدا داشته ‌ايد توبه كنيد ) تا رستگار شويد).

خداوند متعال در بسیاری از آیات کلام الله مجید بندگان خود را به توبه دعوت کرده هست و توبه را سبب فلاح و رستگاری ایشان خوانده است، و توبه را یگانه سبب مغفرت گناهان بندگان خود قرار داده است.

در حدیثی پیامبر صلی الله علیه و سلم میفرماید:

مفهوم حدیث: خداوند از توبه بنده خود به اندازه ای خوش میشود که به مثل شخصی در سحرا همراه با شتر خود روان باشد و تمام مصارف راه خرچ و خوراکش هم در بار شتر باشد از خستگی راه در سایه درختی خواب میکند تا خستگی خود را رفع نماید، وقتی که از خواب بیدار میشود میبیند که شترش با تمام بار و خرچ و خوراکش نیست، هر قدر که شتر خود را جستجو میکند آنرا نمیابد و از خستگی به خواب میرود وقتی که از خواب بر میخیزد ناگهان میبیند که شترش با تمام بارش در پهلویش ایستاده هست از خوشحالی زیاد میگوید که خداوندا تو بنده مه هستی و خدای تو از بسیار زیاد خوشحالی کلامش را اشتباه میکند(این جمله که خدایا تو بنده مه هستی مه خدای تو، چون این سخن را از خوشحالی بی حد گفته هست اشتباه کرده مشکلی ندارد).

از این حدیث معلوم میشود که خداوند از توبه بنده خود بی حد خوشحال میشود پس خوشا به حال او بنده ای که گناه میکند و توبه میکند.

ادامه دارد.........

نویسنده: صبغت الله سنتیار