اجتماع از افراد بوجود می آید.خانواده اولین اجتماع انسانی است.یک خانواده عبارت اند از مادر،پدرو اولادها .بدون موجودیت زن خانواده وجود ندارد.همین خانواده است که از مجموعه ی آن اجتماع بوجود می آید .در اجتماع زن ومرد هر دو موجود است.بدون یکی وبا بودن دیګری اجتماع مکمل نیست .دریک اجتماع زن ومرد چنان بایکدیګر پیوسته وگیره خورده که در عدم موجودیت یکی دیگری نا مکمل است.همین طور مرد و زن به مثل بالهای یک پرنده است قسم که یک پرنده با یک بال پرواز کرده نمی تواند همان طور یک جامعه هم برای مکمل ومستقل بودن به مرد وزن یکسان نیاز دارد.
بدون موجودیت زن یک خانواده و اجتماع چگونه خواهد بود؟
زن نیم پیکر یک جامعه را تشکیل میدهد وارزش آن با مردان برابر ومساوی است.پیشرفت جهان از برکت زن است.پشت هر مرد موفق دست یک زن است
چنانچه میگوید:زن با یک دست گهواره وبا دست دیگر جهان را به حرکت می آورد.زن شمع خانه است،زن مادراست،زن صلح وآشتی خواه است،
زن نگهبان صحت است،زن گوهرمحبت وعاطفه است،خلاصه اینکه زن روح مرد است.قسمیکه انسان بدون روح زنده گی کرده نمی تواند همین قسم زندگی مرد بدون زن نامکمل ومملو از مشکلات ورنج ها است وهمین طور زن نیز.
در سر زمین کشور مازن از نظر افتاده است.در طول تاریخ او به مثل یک محرومیت ومظلومیت باقی مانده است.از زن به مثل یک جنس کار گرفته شده نه به مثل یک انسان و یک موجود بشری.اینجا زن حتا از کوچکترین حقوق خود بی بهره مانده علت آن این است که افغانستان یک کشور سنتی ،بسته ویک اجتماع قبیلوی است .که در آن هر چیز وهر پدیده در رسم ورواج عقب مانده و در زیرسایه ستاره آمده
به این قسم اولین شکار این رسم ورواج عقب مانده زن است.از طرف دیگر جنګ های پی در پی در تاریخ افغانستان واین نا رضایت ها،نا امینی ها باعث شده که
زن ضرر وزیان های بسیار متحمل کند
زن بیوه شده،زن پسر رااز دست داده،زن برادرش را از دست داده،زن پدرش را از دست داده.هر غم ومشکلات که بالای مرد آمده زن پیش ازهمه وزیادتر از همه متحمل شده.اولین قربانی هر جنگ زن بود.زن با این همه مشکلات وتکالیف تسلیم نشده . زن از خود قهرما نی نشان داده وشهامت ودلاوری خود را از دست نداده.در زمانی حمله های بیگانه ها بالای کشور زن با مردان شانه به شانه ایستاده است.همرای آنها در کارهای روزانه شانه داده آنها راکمک کرده است وبرعلاوه زن در تعلیم و تربیه اولاد خود سعی وکوشش کرده است.
درکشور ما درپهلوی دانشمندان مرد ،نویسندگان،شاعران وشخصیت های ملی زن نیزدر بخش متذکره
ازخود استعداد نشان داده ودرصفحات تاریخ نام های آنها با خط زرین نوشته شده است.امروز در این مرحله تاریخ زنان صدای خود را بلند کرده است و در اجتماع برای تقویت کردن نقش خود سعی وکوشش میکند.حالا زنان میتواند خود را به ریاست جمهوری نامزد کند،درکابینه اشتراک کند،ودر چوکی های بلند وزرا عملآ کار کند،در ولسی جرگه ومشران جرگه خود را کاندید کند وکرسی را بدست بیاورد ، برای تعین سرنوشت کشور خود همرای برادر مردانه خود 
تصمیم بیگیرد و رای خود را استمال
کند،در پوهنتون ها،مکتب ها ودر موسسات تحصیلات عالی میتواند تحصیل کند ویا هم تدریس دهید.
خلاصه این که حالا برای زنان نسبت به گذشته برای پیشبردن مسولیت ووظیفه خود زمینه بهتر مهیا شده است.چنانچه از قبل متوجه شویم درکشور یک تعداد رسم ورواج غیر قابل باور باعث شده بلخصوص در قریه ها و منا طق دوردست هنوز هم زندگی زنان همان قسم تلخ وبا دشواری های زیاد است.بوج وبار سنگین بدی های مردان خویش را بالای شانه های خود می برد.برای از بین بردن کشمکش ها ودشمنی ها که در میان قوم ها و خانواده ها باشد به مثل یک جنس در بد داده میشود،در بعض حالات بدون رضایت خویش برای عروسی مجبور میشود، بعد ازوفات شوهر با یکی از مردان خانواده شوهرش اگر پیرو سال خورده باشد یا خورد سال به عروسی دو باره مجبور میشود.(بیوه ازبرادر شوهراست)به همین قسم خشونت ها روبرو هستند که برای هموار کردن آن به کار زیاد 
وکوشش زیاد ضرورت است.این کار وکوشش تنها وظیفه زنان وخانم ها نیست باید مردان نسبت به زنان در این راه رول مهم را بازی کند.
به همین قسم در آخر یک زندگی آرام،خوشبخت، خوشحال واز هر بعد یک اجتماع انسانی ساخته میشود.
