من در یکی از شفاخانه های نسائی ولادی شهر کابل با خانم  رو به رو شدم که برای اعلاج  به آنجا امده بود. آن خانم را دیدم که بسیار درد میکشید و در چهر اش ناراحتی و نا امیدی دیده میشد من نزد آن خانم رفتم و از آن پرسیدم که شما چرا اینقدر ناراحت هستید .

 

آن خانم بطرف من نگاه کرد و چشمانش پر از آب شد وشروع به آن چه در زندگی درد کشیده بود یکایک را برایم قصه کرد . گفت ای خواهر برای خودت چی بگویم من مادر چهار طفل هستم که سه دختر و یک پسر دارم .من هر سال صاحب یک طفل میشوم و خودم از صحت خوب برخوردار نیستم  مریض قلبی دارم و هر طفل را که به دنیا میاورم داکتران برایم میگوید که جان شما در خطر است و میگویند که شما باید دیگر طفل به دنیا نیارید .

 

حتی اینکه داکتران بالایم قهر شد و برایم گفتند که جانت در خطراست وتو میخواهی که ولاد به دنیا بیاوری .من برایش گفتم که داکتران  راست میگوید دیگر ولاد نیاور او برایم گفت نمیشود دیگه چاره نیست شوهرم یک مرد بی سواد است و اجازه برایم نمیدهد که طفل آوردن را بس کنم. گفتم داکتر را بگو که برایش بگوید ؟ گفت او به حرف داکتران گوش نمیدهد و میگوید هر چی قسمت باشد و در خانه برایم میگوید که فقط برایم یک پسر بیاور اگر به قیمت جانت هم شود .

 

من برایش گفت فرق بین پسر و دختر چی است ؟ گفت برای من هر دویکی است اما شوهرم بی سواد است و بین دختر و پسر فرق را ایجاد میکند . وقت که من مریض میشوم حتأ پیش داکتر نمی برد و میگوید که داکتران تو را به تشویش میسازد و برایم اجازه نمیدهد. من را یک تشویش گرفته که اگر این بار بازهم من دختر به دنیا بیاورم باز مجبور هستم که برای بار دیگ مادر شوم تا اینکه من پسر به دنیا بیاورم این ظلم آدامه دارد.

 

من وقت درد دل این خانم رنج دیده را شنیدم بسیار جگر خون شدم و خواستم که این داستان را نوشته کنم . چون که خودم نیز یک خانم هستم میتوانم درد این خانم را احساس کنم . و به امید روز که در هیچ خانواده ای دختر یا پسر بی سواد به بار نیاید تا این که در خانواده ها مشکلات کم شود و تفهم جانبین و فرق دختر و پسر از بین برود وفقط از انسان انسان بروید مهم باشد نه جنس .....

نویسنده: منیره هاشیمی