کلمه مادر یک کلمه مقدس است. مادر کسی است که برای پرورش اولادش شب هابه بیداری وبه هزار دردو رنج،زحمت،خواری وخون جگرصبح میکند وتنها آرزویش خوشبختی اولادش میباشد.مادرکسی است که یک تار مویش به جهان میارزد.
مادرمیوه بهشتی است.مادرمیوه کمیاب است که اگریک بارازدست رفت دیگربرنمیگردد.مادرچراغ خانه،جامعه وجهان است.
که بایک دستش گهواره را وبا دست دیگرش جهان راتکان میدهدبنا نیکی به مادریکی از فرایض دین مبین اسلام است چون بعد ازعبادت خداوند(ج)قرارگرفته است چنانچه الله(ج)بهشت را زیر پای مادران قرار داده است.زن نیمی ازپیکرجامعه است وزن مادر است.مادرکسی است که میخوادفرزندش سالم وبرومندوصالح باشد.وبافرزندش به خوشی وخوشبختی زندگی نمایدویک زندگی آرام وباصلح وآسایش داشته باشد.
امامتاسفانه باگفتن این کلمه(آرامی کجا؟ومادرافغان کجا؟)میتوان دریافت که درافغانستان حملات انتحاری،ناامنی،قتل وآدمکشی،اختطاف وانفجارات روزبه روزدرحال افزایش است.
دشمنان افغانستان میخواهنددراین گونه چالش هامردم افغان رابه دردورنج مبتلانمایندوازضعف شان درتقویت خودوکارهای شوم خوداستفاده کنند.
وهمچنان باعث بی اتحادی وبی اتفاقی مردم افغان شوند.که دربین ملیت ها،نژادها،اقوام وزبان هاتبعیضات ا یجادنموده که این تیعیضات سبب شده که پشتون،هزاره،تاجک،ازبک وترکمن نه تنها به یکدیگرکمک نمیکنندبلکه ازهم متنفرشده ودشمن یکدیگرگردیده اند.
که از این تفرقه وبی اتفاقی دشمنان افغانستان سواستفاده کرده روزبه روز به این کارهای ناشایسته خود ادامه میدهندکه باعث بدبختی درافغانستان گردیده است.ومادران وپدران افغان را به خواری،ترس ووحشت،دردورنج مبتلانموده است.چنانچه وقتی که صبح فرزند ازخانه بیرون میشود بطرف مکتب ومسجد یاوظیفه ویاجای دیگری میرودهم خودش به ترس ولرز است وهم فامیل بخصوص مادرش را.
که آیا دوباره به خانه صحیح وسلامت خواهد آمد یاخیر؟سوالی است که همیش در ذهن یک افغان خطور میکند.چقدردردناک است که مادر درانتظارآمدن اولادش ساعت هارا سپری میکند وچشم به راه آمدن فرزندخود است امابه جای این که فرزندش به خانه بیایدخبرمرگ او رامیشنود وصدای افسوس وگریه هایش بلند میشوولی بدبختانه کسی نیست که به فکر این همه بدبختی وظلم وستم ملت افغان باشدو مانع این نوع استبدادها درملت رنج دیده افغانستان شود.
