هنرمصر قدیم راهنر دنیای مرده گان خوانده اند زیرامصریان قدیم براین عقیده بودند که پس از پس از مرگ روح ابدی موسوم به کا زندگی روزه مره خود راادامه میدهد.برپایه ین اعتقاد به مقبره سازی توجه زیاد می نمودند وهنردر خدمت آراستن مقابرونقوش وتصاوریر  ودیوارآنها بود.اصل اساسی درهنر مصر روایتگری است این روایتها به طول عمده شرح تدفین ومراسم مرده گان وبه ندرت امور زنده گی روزه مره بود که در ترسم این

تصاویراصل تقابل مراعات می شد به این معنی که همیشه سر در حالت نیم رخ چشم از دید روبروبالاتنه از روبرو بازوان وپاها از دید جالبی ترسم میگردید قایده دیگردرهنر مصر انتخاب اندازه پیکره ها برحسب اهمیت ومقام اشخاص بودهشخصیت اصلی که غالبافرعون بود بزرگتر از سایرین میشد پس ازآن ملکه وشاهزاده گان هرکدام به تربیت مقام خود در دیواره نگارهای مصری که غالبا انهای که مناظر کشت وکار وحیوانات رانشان میدهد بسیار به طبیعت نزدیک است یعنی کاملا ریایستیک بود لوح آرایش نارمر علاوه  برثبت یک رویداد تاریخی ووضع قواعد بنیادی برای هنرهای تصوری چندین مرحله از تکامل خط مصررانیز تجسم بخشیده است داستان پیروزی های نارمردرصنحه های مختلف بادرجات متفاوت ازنما پرداری نمایاده شده است از روایت صریح تصویر برای برای نشان دادن شاه در حالی که از پی برچمدارانش دریک رژه پیروزی میرود به اجساد کشته شده گان دشمن شان می بیند استفاده شده است این شیوه تصویرنگاری ساده وقتی نمادین میشود که در صنحه پایین پادشاه را به صورت گاوی می بینم که دیواری های یک دژدشمن رادرهم می شکند نماد پرداری در نمایش انبرهای بی سرشده دشمن انتزاعیتر میشود  اینجا هرجسد سریش جدا شده درحالیکه ایستاده است میان دو پاگزارده که احتمالا نمایش تعداد معین از نفرهای کشته شده دشمن باشدش