افغانستان از جمله کشوری است که 30 سال جنگ را همرا با بد بختی هایش تجربه کرده است در ایام جنگ ها بیشتر ی از خانواده ها عزیز خویش را از دست داده اند اطفال همچنان بی سرپرست شدند که این مسله تاثیر بسیار ناگواری بالای روحیه  آنها گذاشته که تا اکنون اثرات آنرا میبینیم

 

فقر و تنگ دستی خانواده ها باعث شده تا اطفال نیز به کار های شاقه مثل موتر شوی دست فروشی  روی بیاورند. اطفالی که در چنین وضیعت قرار میگیرند بر علاوه اینکه  از درس و تعلیم دور میمانند برای پیدا کردن پول بیشتر به کار های زشت هم رو میآورند. افغانستان کشوری است که بیشترین اطفال کارگر را در خود دارد دولت ما همه ساله روز جهانی کودک را با محفل های بسیار بزرگ در جاه های مختلف با هزینه های بسیار انگفت تجلیل میکند به جای اینکه برای این نوع اطفال  زمینه درس و تعلیم را آماده بسازد

کودکان را به هیچ عنوان نباید تنبیه بدنی نمود و از نظر روحی هم آنان را نباید تحت فشار شدید قرار داد

زیرا هرنوع تنبیه و تهدید خلاف طبیعت و طاقت طفل علاوه بر عوارض جسمی، عوارض شدید روحی را در کودکان به بار میاورد. به گفته داکتران معروف تنبیه باعث میشود که رشته زندگی آنان به طور جبران ناپذیری آلوده شوند

نو میلیون کودک در افغانستان مصروف درس و تعلیم هستند وشش میلیون دیگر آن در خطر معتاد شدند تجاوز جنسی اختطاف کار شاقه قرار دارند

یک کودکی که همیشه مصروف درس و تعلیم است به حمایت فامیل خویش نیاز دارد در صورتی که یک کودک از لحاظ روحی آرام میباشد خود را توانمند میشمارد و آسوده خاطر تلاش برای پیروزی میکند 

فرزندان شما فرزندان شما نیستند. آنها پسران و دختران اشتیاق زندگی برای خود هستند 

نوشته محمد صیام "زلمی"