انسان ها خلق شده اند که فعالیت کنند, از بین کارها انتخاب کنند و به خاطر عمل هایی که انجام داده اند پاسخ پس دهند. به طور عام بشر هر چی انجام دهد در هر مقطع زمانی و مکانی, عمل وی محاسبه می شود, خواب شدن, دوباره بیدار شدن,خوردن,صحبت کردن, خلاصه هر چی هست بازتاب نیتی است که هر شخص در دل دارد که ما آنرا (( عمل )) می خوانیم. عمل ها نیز عام و خاص, خوب و بد دارد, انجام دادن نیز یک عمل و انجام ندادن نیز یک عمل است, در نهایت از گریه اول به دنیا آمدن تا آه مردن با عمل های زیادی انسان دست و پنچه و نرم می کند
اما آیا متوجه مقطعی بودن بعضی از عمل ها خود شده اید ؟ !
صرف نظر از کارهای ناپسند و ناروا بحث امروزی بنده روی عمل های نیک انسان ها درنگی دارد. انسان ها در طول شبانه روز کارهایی که انجام می دهند از دو حالت خوب و بد بیرون نیست, حال انسان ها, نه همه بل عده ای از انسان ها کارهایشان مقطعی شده است. البته منظورم از آن کارهایی نیست که زمان و مکان خاص می خواهد مثل نمازهای فرضی, بل هدفم از نیکویی هایست که بعضی ها فقط در یک مقطع خاص انجام می دهند, به طور مثال دیده می شود که بعضی ها فقط با آمدن ماه مبارک رمضان انسانها خیلی خوب, مطیع و همه روز کارهای پسندیده انجام می دهند. برای بعضی ها چون ملکه می شود و برای کسانی هم بعد از گذشتن زمان و مکان عمل نیز فراموششان می شود.
از نگاه روان شناختی افرادی که کارهایشان اینگونه مقطعی باشد افراد واکنشی – یعنی افرادی که عمل هایشان وابسطه به محرک های بیرونی است – است و ففط کار را زمانی انجام می دهند که تحریک شوند که البته چنین فردها بزرگترین مشکل شان نیز همین است و محرکی هر گونه کاری را که بخواهد با او مثل بازیچه انجام می دهد.
پس چگونه می توان کارهای خوب خود را ملکه کرد ؟
پیش از اینکه کارهای خوب را ملکه کنیم در اولین گام باید عامل های بیرونی که زمینه را برای انجام عمل های نامناسب مساعد می سازد را محو کرد و یا حد اقل از آن روگشتاند,در ضمن نباید واکنشی بود بل اینکه یک انسان عامل – انسانی که خلاق باشد – بود در این صورت باید اراده ی قوی, انگیزه ی تشویق کننده و با مصصم بودن می توان راه را برای ملکه کردن خلق و عمل خوب هوار ساخت..
البته در مورد اینکه چگونه کارها ملکه می شود و به یک عادت تبدیل می شود راه های گوناگونی وجود دارد, اما از بارزترین و کارگرترین شیوه ها تکرار عمل است. شاید زیاد شنیده باشید که اگر کسی چهل روز متواتر نماز بخواند بدون قصای آن, بنابرین هیچگاهی نماز خواندن را ترک نمی کند, این کدام معجزه ای نهفته نیست, فقط و فقط تکرار عمل باعث این می شود که نماز خواندن ملکه شود و به یکی از عادت های خوب مبدل شود.
زمانی که انسان ها به طور مکرر عملی را انجام می دهد , بنابرین ذهن نیمه خود آگاه نیت عامل را ثبت می کند و به ذهن خودآگاه می دهد که این موضوع باعث می شود که عامل آگاهانه دست به عملی بزند که مکرر آنرا انجام داده است و در صورت انجام ندادن ذهن به انسان هشدار می دهد که عمل باید انجام شود به طور مثال اگر نگریسته باشید کسانی که کار هر روزه ی شان را در همان موعد معین انجام نمی دهند, فکر می کنند که چیزی را گم کرده اند که در اصل همان هشدار ذهن است.
در یک جمع بندی کلی می توان گفت که تکرار عمل معجزه آسا باعث این می شود که هر کار خوبی را که می خواهیم ملکه ی ذهن ما شود و کارهایمان نه تنها مختص مکان و زمان خاص و نتیجه واکنش ها و محرک های بیرونی باشد بل آگاهانه در تمام عمر ما را مشایعت کند.
به نظر شما کدام راههای دیگر موثر تر است ؟
چند کاری را نام ببرید که توانسته اید به عادت تبدیلش کنید ؟
شما از کدام راهها استفاده می کنید ؟
