ازینکه من وقت از انترنت استفاده میکنم ویا آنلاین میباشم، وقت کافی نداشته تا همه نوشته ها را بخوانم، بناءً از بعضی نوشته ها در کمپیوترم کاپی گرفته و بعداً میخوانم، دیروزمن نوشته های محترم سیستانی، آقای نوری و همچنان نوشته های پیر محمد بابر را خواندم و انباری از معلومات را پیرامون این اختلافات که معتصبان دامن میزنند حاصل نمودم، واقعاً که شما بزرگان، درد های از وطن را در سر دارید، وهمیشه کوشش درین داشته اید که چگونه مردم را از این بلاها نجات دهید.

من همیشه از شنیدن این چنین اختلافات از طریق رسانه ها بسیار رنج میکشیدم و میکشم، و با خود گفته ام چی وقت ازین در بدری و جاهلیت رهایی خواهیم یافت، وفقط خود را به مجادله علیه این اختلافات تنها احساس میکردم وهمواره به این فکر بودم که چگونه میتوانم علیه آن مجادله کنم؟

ولی امروز این نوشته ها نه تنها با عث مرال دادن به من شد بلکه باعث خاطر جمعی من هم شد و گفتم شکر این چنین شخصیت ها را هم داریم که همواره ذهن مردم را روشن نگهمیدارد، خدا کند که عمر دراز پشت سر بگذرانید و خداوند در هر مسله مدد گار تان باشد، به امید مؤفقیت های هرچه بیشتر تان.

در آغاز برای من سوال پیدا شد که این معتصبان با به میان آوردن این چنین اختلافات ( پوهنتون- دانشگاه) چه را میخواهند به اثبات برسانند و یا چه سودی از به میان آوردن این کلمات، چون به جای کلمۀ افغان کلمۀ افغانستانی را به میان آوردن، ولی با خواندن نوشته های شما بزرگان جواب سوالم را دریافتم.

ولی خود خواستم که درد دل خود را نیز به نوشته ابراز دارم، خوب اگر امروز نام پوهنتون را به دانشگاه عوض کنیم و یا پوهنتون باشد آیا کدام تغییری در شخصیت ما خواهد آمد؟  یا کدام نفعی ویا نقصی متوجه ما خواهد شد؟

نخیر، پس میدانیم که هدف اینان فقط ایجاد تفرقه بین اقوام افغانستان است که خاص به خاطر کشور های همسایه غلامی میکنند.

مهم اینست که تو از پوهنتون چی می آموزی نه اینکه نامش را تغییر دهی، آیا کدام کسی با نامش، کدام کمالی و یا امتیاز را حاصل نموده است؟

این دشمنان وطن از هر گزینۀ به خاطر بربادی وطن و سر احساسات آوردن مردم ما استفاده میکنند.

این تعداد کسانیکه یکطرفه ای را میخواهند متعصب هستند در حا لیکه هر دو زبان از خود ما یعنی از آن اففانستان است، پس چطور یکی را مربوط به خود دانسته و دیگری را نی؟

امروز این متعصبان هر کلمۀ خارجی را در زبان شان پذیرفته، اما یک کلمۀ پوهنتون را نمیپذیرند، در حالیکه همه این کلمه را به زبان می آورند پس مشکل چیست که شما کوشش دارید این بحث را به میان میآورید؟

و همچنان یک تعداد کسانی هستند که بعضی از کلمات دری خودشان را که مربوط به هموطنان خودشان است مربوط به دشمن شان یعنی مربوط به ایران میدانند، و حاضر هستند که آنرا مربوط به دشمن شان بدانند اما مربوط به برادر شان نی، در حالیکه هردو از آن ماست و ما باید به داشتن این چنین زبان ها که زادگاه هردو افغانستان خود ما هست افتخار داشته باشیم.

ولی جای تأسف درینجاست که امروز شخصیت های چون وکلا و اشخاص چون والی ازین بی خبر اند که انچنین اختلافات به جای اینکه راهِ به سوی ترقی باشد، نه بلکه راه بسوی تباهی ماست که همانا دشمن همین را میخواهد.

در کشور های که به چند زبان تکلم میشود اگر یک زبان آنان از خودشان باشد حتماً زبان دومی آن، از آنها نیست یعنی زادگاهش در همان کشور نیست، ولی ما باید افتخار داشته باشیم که هر دو زبان از آن خود افغانستان است.

امروز بعضی ها کوشش درین دارند تا زبان را یکی بسازند به جای اینکه کوشش داشته باشند که انسان رایکی بسازند یعنی هدف این است که باید همه را همنظرو هم فکر بسازیم، نه اینکه همه به یک زبان سخن گوییم، آنگاه اگر به هزار زبان تکلم داشته باشیم بازهم کدام مشکلی نخواهیم داشت، باید فهمید که انسان را زبان نی بلکه عملش به دوزخ و جنت میبرد.

یعنی تمام ما یک وجوه مشترک داریم که همه مسلمان و زیر یک بیرق که متشکل از سه رنگ است زندگی داریم، از همه مهمتر اینکه تمام مسلمانان باهم برادر هستند پس باید زندگی برادرانه را اختیار کرد و از مادر خویش که افغانستان است محافظت نماییم تا باشد کامیابی دارین را نصیب شویم.

چنانچه خداوند متعال میفرماند:

<<یَا ایُّهَا النَّاسُ اِنَّا خَلَقنَاکُم من ذَکَرٍ وَ اُنثَی وَ جَعَلنَاکُم شُعُوبًا وَ قَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا اِن اَکرَمَکُم عِندَ الله اَتقَاکُم اِنَّ الله عَلِیمٌ خَبِیر>>

ترجمه: ای مردم! همانا ما شما را از یک مردو زن آفریده ایم وشما را شعب ها وقبیله ها گردانیدیم تا با یک دیگر شناسایی متقابل حاصل کنید در حقیقت ارجمندترین شما نزد خداوند پرهیز گارترین شماست بی تردید خدا دانای آگاه است.

به امید یک افغانستان متحد و منسجم، تا باشد مشت محکم به دهن دشمن بزند ویک افغانستان با افتخارِ باشد.

پایان

نویسنده: حکمت الله عزیز