طفل ها موجودهای معصومی اند که غرق در دنیا و رویاهای زیبای ساخته ی خودشان هستند. طفل ها قشری اند که با هزار و یک رویای خود زندگی می کنند و زیباترین رویاها, خواب هایست که طفل ها از آن چون خانه ای بنا کرده اند و در آن زندگی می کنند. خواب های طفل ها هر آنی تغییر می کند, اما رویا داشتن را ترک نمی کنند و بیشتر از نفس کشیدن برایشان مهم است گویا رویاهاست که آنها را زنده نگهداشته است.
به نظر من این شاخصه ی طفل ها از بارزترین و مهمترین ویژگی است که انها دارا می باشند, زیرا رویا داشتن نمادی از هدفمند بودن است و در این صورت طفل ها هدفمندتر از همه اند. شاید بارها متوجه شده باشید که طفل ها وقتی که فیلم پولیسی تماشا می کنند, می خواهند که پولیس باشند, زمانی هم با دیدن یک داکتر موفق می خواهند که داکتر باشند و همین طور اگر پدر و مادر را موفق حس کنند یا خواهر و برادر خود را , می خواهند که در آینده مثل آنها باشند, در نهایت طفل ها هر روزی احساس بزرگ شدن را می کنند و دوست دارند که برای خود الگویی داشته باشند تا مثل او (( الــــــگو )) باشند, اما مشکل ترین مسله برای آنها تصمیم است, موضوعی که طفل ها نمی توانند به نتیجه ی نهایی دست یابند چون تجربه و شناخت کافی ندارند و از سویی هم تمیز کردن برایشان کاریست بسیار مشکل که در چنین مقطع خاص زمانی پدر و مادر و خواهر و برادر بزرگ باید متوجه ی این موضوع باشند , اما در قدم نخست مسولیت پدر و مادر در قبال طفل در اولیت قرار دارد
.
البته از تمام راههای روان شناختی برای این موضوع به نظر خودم گزینه های ذیل بارزترین و کارگرترین شیوه هاست:
مهیا ساختن زمینه ها برای طفل و کشف استعداد وی
دادن اعتماد به نفس به طفل
مسولیت دادن به طفل ( هنگامی که احساس بزرگ و قوی شدن می کند
تشویق کردن طفل
برای اینکه استعداد طفل خویش را کشف کنیم باید دقیق متوجه ی او باشیم و زمینه های مختلف را برای او مساعد کنیم تا باشد که از این طریق بدانیم که طفل ما در کدام زمینه علاقه و استعداد بیشتر دارد.
طفل خود را باید اعتماد به نقس داد و طوری با انتقال لفظ های زیبا طفل را تلقین کرد که او می تواند و توانایی انجام هر کاری را دارد که در این شیوه پدر و مادر باید متوجه ی واژه هایی باشند که به طفل خود منتقل می کنند.
سوم اینکه طفل ها قسمیکه ذکر کردم از روزی به روز خود را بزرگتر و تواناتر حس می کنند به طور نمونه قد خویش را اندازه می کنند و عکس العمل های عجیبی انجام می دهند و سوال می کنند که پدر جان , مادر جان من از فلانی قوی تر و کلانتر هستم و سوال هایی از همین قماش, بنابرین در این حالت پدر و مادر بعضی از مسولیت ها را که در حد توانایی طفل باشد به او بسپارد و از او نظارت و کمک کند تا طفل مسولیت پذیر بار بیاید.
همچنان مهمترین موضوع ترغیب طفل و علاقمند ساختن وی به کاریست که انجام می دهد چون طفل ها در کل خاصیت واکنشی دارند و با محرک های بیرونی به زودی می تواند که تحریک شوند و کاری انجام دهند که تشویق طفل برای کاری که قرار است انجام دهد بهترین محرک است.
البته والدینی هم هستند که به طفل های خود کمترین توجه ای از این زاویه ی دید ندارند که در اصل عاصی اند, یعنی مرتکب گناه شده اند. آنها دست به استعداد کشی زده اند, آن هم استعدا کی؟ توانایی طفل خودشان , توانایی آینده سازان و دستگیر خودشان, چنانچه شاعر سروده است:
خشت اول گر نهد معمار کج تا ثریا می رود دیوار کج
پدر و مادران عزیز و عزیزانی که پدر و مادر های فرداها هستید چه برنامه هایی دارد , آیا متوجه چنین موضوع ها شده اید ؟ شما چه برنامه ای داریــــــــــــــــــــــــــــــــــد؟
نویسنده : فرزاد صالحی
