برای همگان هویدا است که انسانها فطرتا درک و کسب چیزهای که مورد نیاز شان است میدلشت باشند اما این درک و کسب را از محیط میاموزند درحقیقت ساختار فرد در جامعه صورت میگیرد که آغاز از همین جامعه است و انسان در قدم اول کار های بهتر را میاموزد.

انسان زمانیکه خلق میشود در ابتدا به هیچ چیز پی نمیبرد زمانیکه طفل میباشد کوشش مینماید آنچه در چهار اطراف شان است در بار آنها معلومات حاصل نماید و از والدین در بار آنچه میبیند می پرسد که این چی است واز کجا پیدا شده است و در بار آن ها میخواهد معلومات پیدا نماید و در بعضی چیز های که در دستش میرسد آنرا در دهن خود میگذارد و احساس نرمی و سختی آن را پیدا می کند

یعنی انسان از ابتدای پیدایش این خواست را دارد که در بار هر چیز معلومات حاصل نماید و جستجو نمایدکه از کجا پیدا شده و برای چی به کار برد میشود این خواست بشتر در فطرتا تمام انسان ها وجود دارد پس اجتماع است که رفتار انسان رامیسازد ودر بار هر چیز انسان را آگاه میسازد که  چگونه از عوامل متعداد گونا گون استفاد نمایند.

اما رفتار در انسانها به اشکال گونا گون میباشد و بهترین رفتار که بشتر اشخاص میتوانند از آن مفید و موثر تمام شود رفتار مسالمت آمیز میباشد که در جامعه انسان آن را پیاد میسازد

در خانواد های که به استقلال شخصیت توجه دارند هر حرکت کودک بسوی داشتن رفتار مسالمت آمیز امر طبعی  و عادی تلقی میشود و به عنوان ایستادگی در برابر قدرت والدین احترام قایل استند و همچنان والدین نیز جبرا در برابر کودکان ایستاد نمیشوند که عضو از خانواد باشند بلکه افراد خانواده قلبا میخواهند که با اعضای خانواد یکجا زندگی نمایند.

در تمام غم و خوشی با همدیگر شریک باشند که این تمام خواست ها از ابتدای زندگی خانوادگی آغاز میگردد پس همین رفتار مسالمت آمیز را از خانواد و جامعه انسان میاموزد و بشتر رفتار های انسان از والدین میاموزد و در این جاه والدین در بین خانواد منشا اصلی و یا اصل آموزند کودک است و بعد از آن جامعه که بشتر شامل مکتب و معلم کودک میشود.

بعضی ها دیگران را مسوول حالت و احساسات خود دانسته و دیگران را سرزنش کرد و یک نوع رفتار غیر مسالمت آمیز با دیگران میداشت باشد در حقیقت ایگونه اشخاص از ابتدای طفلیت به این کار ها عادت پیدا نمود اند و کار های که به خواست آنها نمیشود دیگران را مقصر می شمارند.

و به این تر تیب فرهنگ ما نیز رفتار مسالمت آمیز را تشویق و تقویت مینماید و این هویدا است که شما در پیش دیگران قابل قدر میباشید و باید به این قدر و احساس پی ببرید و بهتر رسانه ها در امر تشویق وغنا بخشی فرهنگ بهتر درجامعه در پی دارد.

و بشتر در تاثیر گذاری بالای جامعه موثر واقعه میشود و در رفتار اشخاص تاثیر بسازی دارد و ما باید همیشه کوشش نمایم که این رفتار را در خانواد و جامعه خود داشت باشیم و از زندگی مرفوع و به طریق بهتر از آن استفاد شود.

نویسنده عبدالقهار کبیری