جنگ یک کلمه نا خشنود و نا خوشایند برای اطفالی است که در مناطق جنگ زده زندگی میکنند.تنها نظایمان نیستند که از جنگ صدمه میبینند بلکه افراد غیر نظامی نیز از این واقعه متاثر میشوند. یک روز را تصور کنید، اطفال رو به مکتب روان هستند و یا در سرک بازی میکنند که ناگهان یک بمب انفجار میکند.برای بعضی از آنها چانس دوباره دیدن فامیل هرگز برنمیاید و بقیه به شکل ناخوشایندی صدمه میبینند و به شکل عادی به زندگی خود ادامه نخواهند داد.متاسفانه، این به مانند یک سناریو است که هر روز تکرار میشود نه تنها در کشور من افغانستان بلکه در سایر کشورها چون عراق، سوریه و سایر نقاط جهان.
این هفته من چانس ملاقات با خانم "الیسا مونتانی" را پیدا کردم که یک زن شجاع در منطقه جزیره استاتن در نیویورک زندگی میکند. الیسا بنیانگذار موسسه غیر انتفاعی "بنیاد ترمیم پزشکی جهانی" میباشد که هدف آنها کمک به اطفالی میباشد که از لحاظ فیزیکی در جنگ ها و یا واقعات طبیعی صدمه دیده اند.
الیسا باور دارد که اطفالی که مورد معالجه قرار میگیرند نه تنها با صحت کامل به خانه های خود برمیگردند بلکه همراه با تجاربی به نام "امریکا در بهترین خود" برمیگردند. تابستان پیش او یک کتابی را به نام "من با تو ایستاده خواهم شد: هدف یک زن برای سلامتی اطفال جهان"
در خانه الیسا من بعضی از اطفال را از کشورهای سوریه، عراق، هند و افغانستان دیدم که به شکل بسیار بدی مجروح شده اند و با بسیار تمنا و آرزو اینجا آمده اند تا باورد کنند که آنها نیز میتوانند به شکل عادی زندگی کنند.
عابد یک طفل 11 ساله از سوریه که پای خود را از دست داده است به من گفت که میخواهد یک انجینر پزشکی در آینده شود.
ان جی وانگ یک طفل 15 ساله از تبت هدوستان کسی که هر دو بازوی خود را از دست داده است او علاقه دارد که آواز بخواند و میخواهد یک خواننده مشهور شود که تمام مردم جهان او را بشناسند.
من مرضیه را دیدم که خود را فرشته ای از افغانستان مینامد. او 6 ساله است و یک چشم خود را از دست داده است.
حرف زدن با هر یک از آنان و شنیدن خواسته های آنهادرس خوبی را به من داد.به من یاد داد که مهم نیست اهل کجا هستی و چه چیزی داری چیزی که مهم است این میباشد که چه کسی هستی و چه کاری میتوانی انجام دهی.
جنگ، مستقیم یا غیر مستقیم،روی اطفال تاثیر گذار است. تنها مسئله زخمی شدن و صدمه دیدن نیست بلکه مسئله دور ماندن از تحصیلات و آموزش میباشد و آنها نمیتوانند به تحصیلات خود ادامه دهند. به همین خاطر است که پروژه ابتکار توسعه افغانستان تلاش دارد تا با ساختن صنف های انترنت در افغانستان سیستم تحصیلی را در این کشور مستحکم و منظم سازد با پیاده سازی برنامه آموزشی اگزمر برای شاگردان که اطفال افغانستان را با سایر اطفال در سرتاسر افغانستان در ارتباط میسازد.
اطفال هم نیاز به آموزش دارند و هم نیاز به صحت.هیچ یک از این دو بدون یکدیگر به تنهایی موثر واقع شده نمیتواند به همین خاطر است که موسسه کمک های پزشکی و پروژه توسعه افغانستان با همکاری همدیگر میخواهند آینده اطفال این کشور ها را با صحتمندی و تحصیلات روشن سازند.
