زماني كه ما در مهتاب هستيم چه احساس مي كنيم

بلي آفتاب طلوع مي كند واشعه ان بالاي سفينه فضاي ماميافتد و شروع به درخشيدن مي كند و از لابلاي اسمان صاف را به زيبايي هاي ان مرز يوم را تماشا نمايم ولي بعضي وقت ها اسمان سياه معلوم ميشود به خاطريكه در انجا هوا نيست كه روشناي افتاب را ثابت نگه دارد ولي در زمين هنگاميكه افتاب طلوع ميكند تا هنگام شب پايدار است و اين باعث ميشود كه اسمان زمين ابي معلوم شود زمانيكه ما از سفينه فضاي به پاين خيز ميزنم تا پايان شويم يگ چيز عجيب به ما اتفاق مي افتد چراكه دوباره به زمين واپس نميايم بلكه به طرف بالا و پا به اين طرف و ان طرف صعود مي كنم مانندي اينكه در اب شناور باشيم يگ خيز و پا جست به طرف بالا اگر در زمين (6)فت باشد در مهتاب برابر به (126)فت ميباشد و يا اگر وزن ما در زمين (120)كيلو گرام باشد ولي در مهتاب برابر به (20)كيلو گرام ميباشد واسمان دايما در تغير است در يگ لحظه اي اندك دفعنا ما دوست و پا سفينه فضايي خود را ديده نميتوانم و همه جا سياه و تاريك ميگردد و بعد از لحظه پس انها را ديده ميتوانيم و اين به خاطر سايه مهتاب است كه در پيش روي افتاب قرار ميگرد و همه چيز را غير قابل ديد ما قرار ميدهد و پا اگر ما دوست خود را صدا بزنيم البته او صداي ما را نشنيده و او فكر ميكند كه ما بعضي حركات را انجام ميدهيم و چون در مهتاب هوا نيست كه انعكاس اواز ما را انتقال بدهد و بايد ما به اشاره با هم ديگر سخن بزنيم

   .

بلي بايد اين را بدانيم كه يگ روز در مهتاب بيست و چهار ساعت نيست بلكه ده هفته است و شب ان هم همچنا ن اگر چه در مهتاب همه چيز است مانندي كوه هاي بلند و سر به فلك كشيده و پا بلند تر از ان و سخره ها و گودال هاي عميق و اتشفشان هاي غير فعال  همه وهمه ولي هوا نيست و اگر نه تا به حال كشور هاي بزرگ جهان در انجا رفته و سكنه شده بودند

با تشکر

نویسنده: عمرزبیر حمیدی