چند روز پیش یکی از همکاران ما قصه کرد که از راه می گذشتم دیدم که نانوا با پسر خورد سالی جنجال میکرد. پسرک میگفت من دو دانه نان کار دارم و نانوا میگفت تو پول یکدانه نان را دادی. با وجودیکه عجله داشتم. بر گشتم و جنجال آن ها را حل نمودم. 
تمام همکاران این عمل او را قدر کردند.
واقعاً اگر منازعه ها و جنجال ها را به حال خودشان بگذاریم حل نمیشوند. منازعه جز زندگی انسان بوده و انسان به آن حتماً مواجه میشود. اما باید راه حل پیدا کنیم. از ستیزه جویی لج بازی و محکم شدن بالای سخن خود چیزی حاصل نمیشود. به جز جگر خونی و دشمن پیدا کردن. ما باید تعداد دوستان خود را زیاد کنیم. دوستان ما وقتی زیاد میشوند که صبر،تحمل،همکاری،انتقاد پذیری و صمیمیت داشته باشیم.
پیشانی باز و بر خورد نیکوی ما سبب میگردد تا در قلب مردم جا گرفته و آن ها ما را دوست داشته باشند.هموطن دروازه های نیکی و کارهای خوب همیشه باز است. اگر خوبی و نیکی کنیم سر فراز دنیا و آخرت خواهیم شد. تعجب نکنید و سوال نکنید که در منازعات و جنجال ها نیکی کدام است؟
جواب ما اینست که همکار ما را در نظر بگیرید با وجودیکه عجله داشت جنجال نانوا و طفل خورد سال را حل کرد. یعنی یک کار نیک و خیر خواهانه انجام داد. ما و شما هم اول از خود شروع کنیم داخل منازعه نشده و اگر منازعه را میبینیم باید بی تفاوت نباشیم. در حل منازعات دیگران کمک نماییم تا خداوند مشکلات ما را حل کند.
