جنگ یک پدیده زشت است که باعث به وجود آمدن فقر٫ بیسوادی٫ بدبختی و ویرانه گی میشود. در کشوریکه جنگ باشد آن کشور پیشرفت کرده نمیتواند و بی امنیتی بی ثباتی و ظلم در آن کشور به وجود میآید. و اثرات جنگ هم ویرانه گی کشور و عقب ماندن آن میباشد. که در کشور ما هم بدبختانه از اثر همین جنگ های داخلی و خانه جنگی است که در کشور عزیز ما افغانستان فقر٫ بیسوادی٫ خشونت علیه زن و هزاران بدبختی دیگر جایگزین شده است.

 

طوریکه شاهد هستیم در جنگ جهانی دوم قرن بیستم جهان بسیار به خرابی مواجه شد. که میلیون ها مردم کشته شدند و میلیونها مردم بی خانه و بی سرپنا شدند که در بعضی کشور ها تا به حال هم اثرات شوم همان جنگ ها باقی مانده است. که اثرات آن بشکل میراثی به فرزندان شان انتقال میکند. بعضی از حکام ظالم بودند که در جنگ جهانی دوم ظلم های بیرحمانه یی را بالا مردم کردن خانه های ایشان را به آتش زدن٫ قریه ها٫ شهر ها و هزاران جاه های دیگر را به خاطر آرمان شان به خاک یکی کردند. که میتوان از آن جمله از هتلر نام برد که چی ظلم ها و قتل های عامی را بر علیه یهودیان نکرد آن ها را زنده به گور کرد زن های ایشانرا بیوه کرد  و اطفال شان را بی پدر و مادر کردند.

 

و میتوان گفت که نازی ها فاشیزم را در بین مردم رواج داد و قومش را برتر میدانست و علیه یهودیان جنگ کردند و ایشان را به بیرحمانه ترین شکل به قتل رساندند.

اما خلاصه کلام باید بگویم که جنگ باعث عقب ماندن یک جامعه میشود که از جنگ جهانی اول و جنگ جهانی دوم میتوانیم عبرت بگیریم که چی اثرات را بالای کشور های و مردم آن کشور آورده بود که تا به حال هم بعضی از آن کشور ها با آن فقر٫ تنگدستی٬ بیسواد و هزاران مشکل دیگر دست و پنجه نرم میکنند. خدا کند که کشور ها از این دو جنگ پند های گرفته باشند که دیگر به طرف این پدیده شوم روی نه آورند تا باشد در تمام جهان به خصوص کشور عزیز ما افغانستان صلح و امنیت که سالهاست مردم رنجدیده این کشور به خاطر آوردن صلح جان های شیرین خویش را قربان کردند تا در آرامی زندگی خویش را بسر ببرند٬ صلح پایدار بماند.

 

خدا کند که دیگر کشور ها به یکدیگر کمک کنند و این اثرات که از این جنگ ها در بعضی کشور به جا مانده است دور کنند و بار دیگر بخاطر صلح٬ امنیت٬ دوستی٬ آرامی و دوستی پایدار با هم گرد هم بیایند و در باره این مشکل ها که باعث جنگ میشود راه حل پیدا کنند طوریکه بعضی از حکام از جنگ نفرت گرفته بودند و پند خوبی برایشان شده بود و از جمله میتوان ناپیلون را نام برد٬ زمانیکه او در زندان بسر میبرد او ګفت که (جنگ یک اشتبا بزرگی است).

خدا کند بار دیگر در کشور عزیز ما هم صلح پایدار به وجود بیاید و تمام مردم کشور عزیز ما افغانستان در یک فضای آرام همرای خانواده های شان زندگی کنند و از کلمه جنگ دیګر نام هم باقی نماند.

تشکر

عنایت الله مایار