امروزه متاسفانه بنابر فقر وتنگدستی که اکثر خانواده های افغان  دارند یک عضو فامیل نمیتواند که نفقه دیگراعضای فامیل را تکمیل کند.بنابر آن اطفال خود را از درس وتعلیم باز داشته و مجبور میسازند که انها هم در مقابل پول ناچیز تمام روز کار کنند.و برای فامیل خود کمک کنند، مطالعات نشان میدهد که تقریبأ 2,9 میلیون  از کودکان افغان مشغول کارهای شاقه اند

در حالی که قانون اساسی اافغانستان بیان میکند"اطفال زیر سن 18 سال حق کار را ندارند" اما دیده میشود که بنابر فقر، کودکان از سن 7 سالگی در کارهای سخت ومشکل  مشغول اند.و بعضی ها یگانه نان آور خانواده خود هستند. وبعضی ها هم هستند که هم درس میخوانند وهم کار میکنند،اما بیشتر آنها بخاطر کار زیاد وباز ماندن از دروس خویش دل سردی نشان داده و درس وتعلیم را رها میکنند.که این خود یک ضرر بسیار بزرگ برای خودش و برای جامعه اش میباشد.

وباید دولت کوشش کند تا زمینه کار وفعالیت را برای فامیل ها فراهم کندتا کودکان که نونهالان وطن اند بتوانند در فضای صلح وآرامی تعلیم بی آموزند.وبه دروس خویش ادامه بدهند وگرنه این وضع ادامه پیدا خواهد کرد.وجامعه ما هیچ پیشرفتی نخواهد داشت، چون زمانی که پایه های یک کشوربر مبنای بیسوادی  گذاشته شود. هیچگاه این پایه ها به بلندی ها نمیرسد.