دیگر در تنگنای حوصله آتش گرفته ام ، چندی است دیگر هوای سرودن  را ندارم .

و چو شمع ذره ذره به پایان رسیده ام ،  در فراق توتنها نشسته ام و در انتظار گرفتن دست تو  آتش گرفته ام .

 

مدت هاست دیگر از تب  همیشه بودن بریده ام و از خودم تا به جنون بیابان رسیده ام .

هر شب همانند شمع به انتهای خودم میرسم و انگار همرای من شکوه تیشه فرهاد مرده است .

در فراسوی راه من آواز لحظه هاست و در شکست نگاه من پژواک سایه هاست

از صورت  من یک ترسی به دل  من نشسته است ، مثل عبور یک شبح از پشت یک پنجره ،

انگار احساس میکنم عمر عشق به پایان رسیده است ، دیگر بهار بدون تو بوی طراوت نمیدهد ، دیگر بدون تو  لبم به سوی تـــــــــــــــــــــــــــبسم گشاده نمیشود .

بازآ............................................................................

بازآ که باز مردمک چشم من از درد هجر  تو در موج خیز اشک به مثل کشتی شناور است ،

بازآ که از دوری و فراق تو دامنم از خون دیده گانم همانند دریای گوهر است .

بازآ که دیگر سایه دیوار انتــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــظار از تابش خورشید محشر هم سوزنده تر شده .

ای رفته از میان یاران " امید "  بازآ که دلم هنوز به یاد تو دلبر است .

در طلوع صبح مهربخش ، از مشرق امید بازآ  و جلوه نمای .

 

نویسنده :اسراء امید